Recenzja książki Podróż siódma

John J Muth to twórca komiksów i nagradzany ilustrator, ale też pisarz książek dla dzieci, niektóre z nich zostały przetłumaczone na język polski.
Jego książki otrzymały wiele prestiżowych nagród, a "Siódma podróż" w 2020 roku była nominowana do Nagrody Przemysłu Komiksowego im. Willa Eisnera.

Ijon Tichy od dwóch lat samotnie zmierza w rakiecie z Ziemi do gwiazdozbioru Cielca. Powodzenie podróży jednak staje pod znakiem zapytania, gdy meteor wielkości ziarnka fasoli przebija pancerz rakiety i uszkadza urządzenie pozbawiając rakietę zdolności manewrowania.
Ijon próbuje je naprawić, jednak wady konstrukcyjne sprawiają, że nie jest to możliwe w pojedynkę, a przynajmniej ogromnie trudne w wykonaniu.
Zdenerwowany utratą klucza oraz najlepszej porcji polędwicy wołowej, które krążą teraz wokół przyspieszającego statku ratuje swoje nerwy obliczeniami, w końcu snem. W środku nocy budzi go potrząsanie... To znaczy on sam siebie budzi... Ten wtorkowy Tichy tego poniedziałkowego Tichego...
I tak wpadamy jak śliwka w zapętlenie czasu, w jego zagięcie, zakrzywienie i mnożenie się Tichych na potęgę.
Każdy kolejny dzień, to kolejny Tichy, a każdy kolejny Tichy sprawia, że ta podróż staje się swoistą wycieczką w głąb siebie samego, zapętlana rozmyślaniami, wykrętami, oczekiwaniami względem siebie samego by odbryć, że to czego się chce nie zawsze jest dla nas samych zrozumiałe.

Czy macie takie momenty, że sami siebie nie rozumiecie?
Myślę, że Lemowi udało się pokazać, jak to jest stanąć i popatrzeć na siebie z boku. Można nabrać ochoty na to, by dać sobie po łbie.
Teraz czas kupić "dzienniki gwiazdowe" i poznać inne przygody Tichego, który był ulubioną postacią Lema, eksplorowaną w wielu utworach. Taki kosmiczny agent do zadań specjalnych, którego bronią była logika rozumowania. Główny bohater i narrator w jednym towarzyszył Lemowi przez ponad trzydzieści lat.

Jon J Muth naprawdę rewelacyjnie poradził sobie z tym, by tekst Lema ubrać w graficzną formę, która spotęgowała odbiór humoru i żartu sytuacyjnego, z którego słynny gwiazdokrążca, czyli jednostka o oryginalnym umyśle skłonnym do dziwactw jest znana.

Dzięki tej graficznej opowieści w końcu miałam okazję zetknąć się z bohaterem "Dzienników gwiazdowych" stanowiącym idealną satyrę na nas samych.
Z pewnością muszę sprawdzić co tam u Tichego.