Chodź za mną recenzja

Fabuła jest taka: pani A ma płomienny romans z panem B, a pan B jest żonaty i dzieciaty. W czasie romantycznego wyjazdu A i B poddani zostają poważnej moralnemu egzaminowi, który oblewają: 'jesteśmy tyle warci, ile nas sprawdzono' jak mówi poetka, no więc A i B nie są zbyt wiele warci. A potem pani A zaczyna mieć wyrzuty sumienia, za to pan B jest kompletnie odporny: zrobiłem źle i co z tego?

Jest jeszcze pan C, który kocha się w pani A, ale bez wzajemności, może dlatego, że C jest niewidomy.

Na początku cała intryga toczy się w głowie pani A, która nie jest w stanie znieść ciężaru sumienia, ma halucynacje, zwidy, boi się własnego cienia, zaczyna się po prostu sypać. Niestety pani A nie charakteryzuje się inteligencją, robi różne głupoty, kieruje się nie rozumem a sercem. Z czasem jej infantylność zaczyna mocne irytować.

No i jeszcze mamy Instagram, na którym pani A jest początkującą influencerką: zamieszcza swoje lekko erotyczne fotki, skrzętnie zlicza followersów (ma ich 10 tysięcy) i dba o kontent. Pani A marzy, że zostanie wpływową influencerką z setkami tysięcy a może milionami followersów i zacznie kosić dużą kasę; wielu tak marzy, może kilku się udaje. Kurtka, chyba sobie założę konto na Instagramie, żeby być trendy i lajkować wpływowych influencerów...

Książka ma dwa potencjalnie ciekawe wątki: po pierwsze wyrzuty sumienia osoby, która zachowała się podle, te wyrzuty mogą niektórych doprowadzić do obłędu. Po drugie uzależnienie od Instagrama, aplikacji, jak wszystko w Internecie niby realnej a tak naprawdę sztucznej i fałszywej. Niestety, w dalszej części książki oba wątki zostały przez autorkę porzucone. Zamiast tego w drugiej połowie thrillera fabuła dziwnie skręca, pojawia się ni stąd, ni zowąd przemoc domowa, szaleje psychopatyczny typ, wszystko to psychologicznie mocno niewiarygodne jest, a samo rozwiązanie zagadki morderstwa, bo i śmierć tam się w pewnym momencie przydarza, wygląda słabo.

Książka miała potencjał na dobry thriller psychologiczno-instagramowy, niestety pani Opiat-Bojarska go nie wykorzystała.

Dobrze mi się słuchało audiobooka w świetnej, jak zwykle, interpretacji Marcina Popczyńskiego.