Bar na starym osiedlu recenzja

“Bar na starym osiedlu” to książka niosąca otuchę, to lektura bardzo ciepła, kojąca i dająca nadzieję. Nadzieję na to, że na zmiany nigdy nie jest za późno, że warto dać szansę uczuciu, że nie zawsze wszystko kończy się porażką. Odnalazłam w tej książce cząstkę siebie. Pewnego razu ja też postawiłam wszystko na jedną kartę, zostawiłam za sobą całe swoje życie, wyjechałam i zaczęłam wszystko od nowa. Mnie było jednak dużo lżej niż Oli, bohaterce „Baru…”, bo miałam za sobą rodzinę i moje niezawodne przyjaciółki.

Ola, po stracie pracy, zostawiła mężczyznę, który ją kochał, znane jej miejsca, postanawia przyjąć spadek po zmarłej babce i zacząć nowe życie na Śląsku. Wiąże się z tym ponowne otwarcie baru, który jej babka z powodzeniem prowadziła od lat. To jest najmniejszy problem, bo kobiety, które pracowały razem z jej babką, są bardzo chętne dać szansę i Oli. Ta jednak musi nauczyć się sporo o Ślązakach, ich obyczajach, gustach, smakach. Przyjaciółki babki sprawdzą się znakomicie. Przeprowadzą Olę po polu minowym śląskich tradycji.

To tylko jedna strona medalu procesu adaptacji Oli na Śląsku. Nie daje jej spokoju przeszłość jej rodziny. Dlaczego jej mama opuściła tatę i babcię i bez słowa, bez oglądania się za siebie, zabrała mała Olę, wyjechała do Warszawy i nigdy więcej nie wróciła na Śląsk? Babka na to pytanie już nie odpowie, ale przecież gdzieś tam żyje jeszcze jej ojciec. Czy Ola przełamie niechęć i strach i odnajdzie ojca?

Czy te wszystkie zmiany w jej życiu spowodują, że Ola da szansę związkowi, od którego uciekła, tylko dlatego, że bała się zaangażować? Że nie chciała, żeby wszystko popsuło się tak, jak popsuło się małżeństwo jej rodziców?

Sabina Waszut zauroczyła mnie po raz pierwszy, kiedy czytałam jej „Narzeczoną z getta”. Wiedziałam, że będę sięgać po inne jej książki. „Bar…” jest kompletnie inną historią, ale równie interesującą, wciągającą i mającą w sobie to „coś”, co mnie przyciąga jak magnes. Taką literaturę obyczajową chcę czytać.