Byłem gorylem Gomułki i Gierka recenzja

Wspomnienia ochroniarza przywódców komunistycznych, Gomułki i Gierka zostały napisane przez człowieka 80-letniego, pełnego goryczy w stosunku do obecnej władzy, czemu często daje wyraz, za dużo tych napadów niemających związku z głównym tematem książki. Poza tym rzecz jest chaotycznie napisana i w większości mało interesująca. Ciekawe są jedynie rozdziały o Gomułce, mamy też sporo nieznanych dotychczas fotografii.

Sątowicz był przez wiele lat osobistym ochroniarzem Gomułki. Pisze o nim: „Asceta, prostolinijny, małomówny, ciągle jakiś skoncentrowany, pozbawiony, według mnie, poczucia humoru. Ciągle w pracy, bo nawet gdy nie pracował, to czytał. W zasadzie nie widziałem, żeby biernie odpoczywał. Jeśli rozrywki, to chyba tylko kino. I to jedynie mała salka w Urzędzie Rady Ministrów. Z tego co słyszałem, głównie filmy radzieckie.” Filmy radzieckie, o mój Boże, to musiał być prawdziwy komunista...

I dalej: „Wydaje mi się, że towarzysz Gomułka był pozbawiony czegoś w rodzaju empatii. Jego świat obracał się wokół polityki, politycznej walki. Nie było tam miejsca na przyjaźnie (z wyjątkiem tych dawnych), nieistotne rozmowy.” I jeszcze: „Ludzie go, według mnie, średnio interesowali. Najchętniej w ogóle by o nich zapomniał. W takim indywidualnym znaczeniu, bo oczywiście jako naród byliśmy dla niego ważni.” Żył towarzysz Wiesław skromnie: „Mieszkanie Gomułki było bardzo, jak się to dzisiaj mówi, minimalistycznie wyposażone. Żadnych drogich mebli, żadnych obrazów ani drogich dywanów.” Jego preferencje kulinarne też były niewyszukane: „Najbardziej gustował w ziemniakach ze skwarkami ze zsiadłym mlekiem, w kotletach mielonych z kaszą, chociaż mięsa nie jadł zbyt często. Lubił jeść zupy, pomidorową, kartoflankę, zawsze z chlebem.” Dosyć ciekawie też pisze Sątowicz o jego rodzinie, żonie i synu.

Jest jeszcze trochę o Cyrankiewiczu, który w przeciwieństwie do Gomułki lubił korzystać z uroków życia. Pisze też Sątowicz o Gierku, który bratał się z ochroniarzami, ale to są już wspomnienia mało ciekawe.

W sumie to rzecz raczej marginalna, drobny przyczynek do historii PRL-u. Dla amatorów.