Apartament recenzja

Małżeństwo Sebastian poznajemy niedługo po dramatycznych wydarzeniach, które rozegrały się w ich domu w RPA. Zamaskowani napastnicy włamali się, sterroryzowali i okradli rodzinę. Żadne z nich nie potrafi poradzić sobie z traumą, a męża dodatkowo dręczą wspomnienia zmarłej córeczki z poprzedniego związku. Decydują się zostawić swoje 2-letnie dziecko u rodziców bohaterki i wyjechać do Paryża w zamiarze "wymiany domów" na tydzień, może takie wakacje podziałają na nich kojąco.

Po takim wstępie spodziewałam się jakiegoś mocnego thrillera. Sam ten pomysł z umawianiem się z kimś przez Internet, wyjechaniem w ciemno do obcego kraju i w dodatku udostępnianiem własnego mieszkania nieznajomym - to już wywołuje dreszczyk emocji. Trochę nieprawdopodobne wydało mi się, że ludzie, którzy dopiero co przeżyli dramatyczne włamanie, zafiksowali się na punkcie swojego bezpieczeństwa i liczą każdy grosz, są otwarci na taką formę wakacji. Byli zdesperowani, chcieli ratować małżeństwo, no mówili, że są zdesperowani... ok, niech im będzie. To był jeden z pierwszych momentów w tej książce, kiedy trzeba było uwierzyć narratorowi na słowo, bo coś się nie trzymało kupy, niestety uświadczymy tego więcej.

Są dwa punkty widzenia, które przeplatają się ze sobą. Raz swoją wersję wydarzeń przedstawia Mark, a raz Steph. Dobrze to wyszło, widać różnice osobowości (może to być efekt pisania książki przez dwie osoby), jest dynamiczniej, czytelnik nie nudzi się. Aż tak. Portret psychologiczny bohaterów jest nakreślony przyzwoicie, ale sama akcja kuleje. Na początku powieści udzielił mi się ten niepokój i uczucie osaczenia, który towarzyszył bohaterom, ale z czasem przyszło zniechęcenie i poczucie zmarnowanego potencjału.

Z thrillera, nie wiadomo kiedy, powieść przeszła w horror i to taki mocno średni. Zgaduję, że niedopowiedzenia miały stopniować napięcie, ale mnie tylko drażniły i sprawiały, że coraz bardziej odrywałam się od tej historii. Do końca nie wszystko zostało wyjaśnione. Całe szczęście, że powieść nie jest długa, a krótkie rozdziały pomagają utrzymywać szybkie tempo czytania.

Polecam osobom, które lubią horrory i motyw nawiedzonego domu łykają w każdej postaci. Tylko nie nastawiajcie się za bardzo, to naprawdę średniak.