Moc i cesarzowa recenzja

Trzecia i ostatnia ( do tej pory) część serii Przeznaczenie.

Po raz kolejny mamy przyjemność śledzić losy komisarz Anny Sarnowicz z warszawskiej policji. Tym razem zostaje ona wezwana na nad Wisłę, gdzie grupa licealistów, podczas wagarów, natknęła się na zwłoki dwójki ludzi. Pokrzywdzeni młoda kobieta i mężczyzna leżą ,,splecieni w miłosnym uścisku” bez wyraźnych ran czy też obrażeń. W pobliżu policjanci odnajdują motocykl oraz książkę ,,Romeo i Julia”. Obie te rzeczy zostały skradzione. Komisarz dostrzega w tej zbrodni podobieństwo do sprawy którą prowadziła rok wcześniej. Jednak oprócz miejsca, płci i ułożenia ciał nic nie łączy obu tych zdarzeń. Policja ma bardzo ciężki orzech do zgryzienia ponieważ nie mogą zidentyfikować ofiar a bez tego możliwość ich działania jest bardzo ograniczona. Po sekcji zwłok okazuje się, że młodym ludziom została podana bardzo silna trucizna.

Komisarz Sarnowicz stara się rozwiązać tą zagadkę. Jedna w między czasie dochodzi do kolejnych morderstw. Również w miejscach w których policjantka kiedyś prowadziła śledztwa. Sprawa zaczyna robić się coraz bardzie poważna. Pani komisarz musi odnaleźć zabójcę oraz dowiedzieć się co ma z tymi sprawami wspólnego Gerard. Mroczny charakter z nadprzyrodzonymi zdolnościami którego poznaliśmy w poprzednich częściach.

Muszę przyznać, że właśnie ta część serii Przeznaczenie najbardziej mi się spodobała. Nawet nie wiem dlaczego, ponieważ wszystkie trzy części pisane są podobnym językiem, poruszają tą samą tematykę. Może jest to spowodowane tym, że ,,Moc i cesarzowa” ma najbardziej rozbudowaną fabułę. W tej książce bardzo dużo się dzieję, wprowadzeni zostają nowi bohaterowie a akcja jest szybsza. Do tego dochodzi kwestia zabójstw oraz tajemniczego mordercy, którego tak naprawdę czytelnicy już znają. Ale nikt nie wie: jak on to robi.

Książka kończy się w taki sposób, że możemy się spodziewać kolejnych części.