Recenzja książki Lekcja hiszpańskiego 2

RECENZJA
„Szczęśliwe życie jest najlepszą zemstą”
„Lekcja hiszpańskiego 2” Aleksandry Pakuły to kontynuacja losów Ady i Maksa. Pierwsza część była świetna, ale ta jest genialna.
Jak wiele jest w stanie udźwignąć człowiek? Jak wiele tajemnic i bólu może w sobie skrywać? W przypadku Ady Małeckiej przeszłość oraz przyszłość będą już zawsze naznaczone piętnem pozostawionym przez jej byłego męża Jakuba. To historia kobiety, nad którą psychicznie, jak i fizycznie znęcała się ukochana osoba. Do czego jest w stanie posunąć się ten człowiek, aby zniszczyć życie byłej żonie, aby się zemścić. Ile jeszcze upokorzeń zniesie ta kobieta? CO jeszcze wymyśli jej były mąż? Czy Ada sobie z tym poradzi? Czy znajdzie gdzieś pomoc? I czy ta pomoc nie ściągnie na nią jeszcze większego nieszczęścia?
Muszę przyznać, że z niecierpliwością czekałam na tą część. To, w jaki sposób autorka zakończyła pierwszą część sprawiło , że jak najszybciej chciałam przeczytać kolejną . Chciałam wiedzieć jak potoczą się losy tej skrzywdzonej kobiety. Aleksandra w tych dwóch tomach porusza niezwykle ważny temat i problem, który dotyka wielu osób. Przemoc — zarówno ta psychiczna, jak i fizyczna — to najohydniejsza z rzeczy, które może zgotować człowiek człowiekowi. Dom , który miał być ostoją bezpieczeństwa staje się piekłem. W tej historii poznajemy losy kobiety, przez lata poniżanej przez byłego męża, który z każdym kolejnym dniem coraz bardziej odziera ją z człowieczeństwa. Był jej katem i nadal jest. Odbiera jej po kawałku to, co dla niej najcenniejsze. W tej historii znalazłam odpowiedzi na wszystkie pytanie, które nurtowały mnie w poprzedniej części. Brakuje mi słów, żeby opisać tę książkę, bo tak wielkie wyraźnie na mnie wywarła. Wzbudziła we mnie wiele emocji , których nie jestem w stanie do tej pory ogarnąć. Nie mogę się pozbierać po końcówce książki. Tak bardzo chciałabym wiedzieć co jeszcze się wydarzy, czy ta kobieta zazna w końcu odrobiny szczęścia i spokoju. Czy w końcu uwolni się od swojego oprawcy? Olu, należy Ci się wielki szacunek za to, że poruszyłaś tak ważny temat. Niewiele osób zdobyłoby się na to, żeby poprzez karty tej historii opowiedzieć o losach człowieka doświadczonego przemocą domową. Tą historią dotarłaś do wielu ludzi i otworzyłaś im oczy na krzywdę innych. Dziękuję tak z całego serducha. Tak po prostu, po ludzku dziękuje.
Dziękuje wydawnictwu Muza — Grzeszne książki za egzemplarz recenzencki tej historii.