Pawilon szósty recenzja

Głównym bohaterem jest Andriej Jefimycz Ragin. Pracuje on jako lekarz w szpitalu psychiatrycznym. Niby normalna posada, wszystko powinno być w porządku, a nawet powinien się cieszyć, że znalazł całkiem ciekawą pracę. Jednak Andriej w krótkim czasie uznaje, że nic tam nie ma sensu, nie ma po co się starać i leczyć swoich pacjentów więc zwyczajnie zaczyna to olewać i oddaje się przyjemnościom. Któregoś dnia przypadkiem trafia do sali o numerze 6, gdzie zaczyna się dziać coś nowego dla nas, jako czytelników, ale również dla naszego znudzonego wszystkim bohatera.

Lekarz zapoznaje bliżej jednego z pacjentów szpitala, do którego po czasie zaczyna codziennie przychodzić. Między mężczyznami tworzy się więź porozumienia, choć nie było to wcale łatwe. Ich rozmowy są pełne filozofii, aż samemu można się nieświadomie dać wciągnąć w to. Nowa znajomość ma duży wpływ na życie Andrieja, a sama nowela pokazuje jak łatwo jest posądzać kogoś o czyny, zupełnie go nie znając.

Poza tym mamy trzy inne nowele, które są do siebie podobne pod względem tematyki i świetnie się łączą w całość. O nich poczytacie na blogu :)

Był to dla mnie wspaniały powrót do tego, co nigdy nie przeminie i zawsze będzie się chciało wracać. Mogę śmiało stwierdzić, że Antoni Czechow to jeden z moich ulubionych już autorów. Tym razem trafił do mnie tematyką, poruszanymi problemami w formie łatwej w czytaniu noweli, tak jak przy naszym pierwszym spotkaniu, ale tam bardziej rządziła czysta satyra, a teraz? Prawda.

(...) Antoni Czechow zawarł w swoich nowelach prawdę o społeczeństwie, ludziach oraz ich przypadłościach. Mimo, że minęło tyle lat, jego utwory wciąż są aktualne i opisują znaną nam rzeczywistość. Pod przykrywką czterech opowieści, dostajemy życiową prawdę i to jest najważniejsze w całej książce.

Cała i dokładna recenzja - https://bookowa-pisze.blogspot.com/2019/03/2019-pawilon-szosty-antoni-czechow-48.html