Wrócę po ciebie recenzja

Na twórczość Musso trafiłam dzięki Sparksowi. List w butelce po który akurat chciałam sięgnąć, leżał tuż obok Wrócę po ciebie. Dzięki temu poznałam dwóch autorów, których powieści kocham po dziś dzień.
Wrócę po ciebie przeczytałam już po raz trzeci. Za pierwszym razem trzymałam tę książkę w rękach kiedy byłam zakochana i wydawało mi się, że historia zawarta w środku jest kwintesencją miłości. Po raz drugi sięgnęłam po nią, kiedy moje serce zostało złamane na pół i wtedy pomyślałam, że wszystkie tego typu historie są do dupy. Wróciłam do lektury po mniej więcej pięciu latach, twardo trzymając się tego, że mój miłosny stan, a raczej jego brak, nie będzie miała wpływu na odbiór. Ja twierdzę, że nie miał, ale łzy płynące po policzku w trakcie czytania chyba wskazują na coś zupełnie innego. Nie bez powodu w taki sposób rozpoczęłam swoją recenzję. Czasami taka, a nie inna ocena nie wynika z krytyki pracy autora. Zdarza się, że dana historia łapie nas w trakcie takiego stanu emocjonalnego w którym albo ją pokochamy, albo znienawidzimy. Jesteśmy ludźmi i ocena jaką wystawiamy nie zawsze odzwierciedla to, co w danej chwili tak naprawdę myślimy.
Pamiętacie film Dzień świstaka? W tej produkcji bohater musi na nowo przeżywać swój najgorszy dzień w życiu. Ethan, główny bohater powieści doświadcza tego na własnej skórze. Pewnego dnia budzi się obok nieznajomej, nie pamiętając tego, co zdarzyło się wczoraj. A to dopiero początek dnia. Im bliżej końca, tym dzieją się gorsze rzeczy. Młoda dziewczyna popełnia samobójstwo w jego gabinecie, jego ukochana bierze ślub z innym. Gdyby tego było mało trafia do szpitala, ginąc od kul mordercy... Kiedy rano się budzi znowu jest 31 października, a obok niego ponownie leży nieznajoma kobieta. Czyżby los podarował Ethanowi drugą szansę? Jedno jest pewne. Mężczyzna ma jedynie 12 godzin by to sprawdzić i wpłynąć na bieg wydarzeń.
Kiedy ktoś pyta mnie czy chciałabym przeżyć wybrany przeze mnie dzień i coś w nim zmienić, odpowiadam, że nie. Nie jest to spontaniczna odpowiedź.
Myślałam nad tym już kilka razy i odpowiedź za każdym razem jest taka sama. Najzwyczajniej w świecie nie mam czasu, by odkręcać przeszłość. Już i tak mam wrażenie, że spóźniam się życiowo. A że cenię sobie punktualność, więc sami rozumiecie... Wrócę po ciebie to dla mnie jedna z najważniejszych powieści, która pozostanie ze mną już na zawsze. Mam nadzieję, że nigdy nie zapomnę tych trzech spotkań z nią i emocji jakie za każdym razem we mnie pozostawiała. Ode mnie 10/10.