Rentgen recenzja

Można powiedzieć, że książka powstała w ramach rehabilitacji autora, który po ciężkich przeżyciach musiał od nowa uczuć się sztuki kaligrafii. Początkowo przelewane na papier emocje, które towarzyszyły mu w tym trudnym czasie, przerodziły się w fabułę o ludziach, uczuciach...o życiu.

Niespełna trzydziestoletni Krzysztof został napadnięty w miejscu pracy. Na skutek obrażeń, w bardzo ciężkim stanie wylądował w szpitalu. Od kiedy lekarzom udało się wygrać walkę o jego życie, mężczyzna wkroczył na żmudną drogę, która miała przywrócić mu jego dawne życie. Dotąd sprawny, aktywny, młody człowiek, nagle został uwięziony w ciele, jak nazywa to autor, Krzysztofa - Obserwatora. Po wyjściu z więzienia, jakim na długi czas stało się dla bohatera jego własne ciało, rozpoczął on ciężka walkę. Długie miesiące rehabilitacji nie były łatwe ani dla Krzysztofa, ani dla jego bliskich. Obciążona nową sytuacją żona i zatroskani teściowie także musieli na nowo zorganizować swoje życie.

"Rentgen" to opis niesamowitych zmagań, jakimi poddany był główny bohater. I dotyczy to zarówno walki z niemożnościami ciała, walki o dosłownie rozumianą sprawność, jak i długotrwałego procesu wracania do równowagi psychicznej. Autor pokazuje, jak wielką rolę w tym procesie odgrywa to, jacy ludzie otaczają chorego w okresie rekonwalescencji. Lekarze, pielęgniarki, ale też rehabilitanci oraz psychologowie. No i oczywiście wspierająca rodzina i przyjaciele. Cała armia dobrych serc i upartych umysłów to wsparcie, bez którego powrót do zdrowia po tak dramatycznych przejściach nie byłby możliwy. Nie można również przejść obojętnie nad znaczeniem nastawienia psychicznego samej osoby poszkodowanej. By odzyskać dawną formę, trzeba wykazać się wielkim hartem ducha i samozaparciem.

Nie jest to typowa powieść. Właściwie ciężko mi tę książkę jakoś zaklasyfikować. Jeśli szukasz opowieści o sile ludzkiego charakteru, ale również o nierozerwalnie związanych z naturą człowieka słabościach, to koniecznie sięgnij po tę pozycję. Być może skłoni Cię ona do zwolnienia tempa, do spojrzenia świeżym okiem na relacje z bliskimi i do refleksji nad kruchoscią naszego życia.