Recenzja książki Rhys

To kolejny mafijny romanst w typie hate – love.

Vivian to prosta dziewczyna, pracująca w luksusowym sklepie z garniturami. Po tym jak jeden z klientów otrzymał błędne zamówienie, jest zmuszona jechać do jego domu osobiście. Rhys Miller jest szanowanym i niezwykle przystojnym milionerem. Lubi, gdy wszystko idzie po jego myśli, i stara się wykorzystywać każdą nadarzającą się okazję, żeby ugrać coś, na czym mu zależy. Dostarczenie niewłaściwego zamówienia pozwala mu więc wprowadzić w życie plan, który zaczął sobie układać jakiś czas temu. Kiedy w swoim domu widzi Vivianę, ma już pewność, że podjął właściwą decyzję.
Dziewczyna nie ma pojęcia o tym, że właśnie trafiła prosto do jaskini lwa.

Historia jest ciekawie prowadzona. Relacje bohaterów nie są płaskie i zero jedynkowe, jak często w tego typu książkach się zdarza. Może sam romans Vivi i Rhysa mógłby być bardziej dynamiczny, ale w obecnym stanie też mi się podoba. Każda z postaci potrafi nas zaskoczyć, gdy najmniej się tego spodziewamy. Babcia Helen swoją osobą zdominowała całą część, nie wiem jak można nie kochać tej kobiety, która rozbawia nas do rozpuchu.

Jest wiele wątków, których nie rozumiem. Tak jakby jakaś część akcji była niedopowiedziana, pominięta, pozostawiona bez wyjaśnienia.

Tak pod koniec książki trafiły się znane mi imiona: Paxton, Hulk i Niki. Oczywiście to nawiązanie do innego cyklu Agnieszki Siepielski „Sinners & Reapers”. Co ciekawe „Rhys” był wydany kilka miesięcy wcześniej (jako debiut), ale same losy są dużo późniejsze niż w „Damie Paxtona”.

Przemieszanie narracji kilku osobowej moim zdaniem nie jest najlepszym pomyślałem. Przez większość czasu narratorem jest Viviana, a od czasu do czasu także inne postaci. Wieczne ucieczki głównej bohaterki zamiast dostarczenie akcji to kolejne nie zq dobre wyjście.

Korekta w tej książce nie istanieje – co akurat nie dziwi mnie przy tym wydawnictwie. W pewnym momencie błąd goni błąd, co kuje w oczy. Nie są tragiczne, to podstawowe niedopatrzenia osób początkujących, wynikające z niewiedzy, ale jednak bolą, a redakcja poleciała sobie w kulki. Szkoda tylko, że idzie to na niekorzyść autorki.

Ta pozycja, porównując z jej podobnymi, nie jest zła, nawet fabularnie dobra, ale ma za wiele niedociągnięć, żeby ją wysoko ocenić.