Aleo. Burza na północy recenzja

Czy książka napisana przez ekonomistę może być dobra? A ty bardziej fantastyka? Otóż okazuje się, że tak.

Tomasz Miękina przenosi nas do innego świata, który stara się nam jak najdokładniej opisać, począwszy od powstania, a skończywszy na wydarzeniach najnowszych.

Jakkolwiek zagłębienie się w historię nowego świata uważam za dobre posunięcie, gdyż dużo wynosi do książki, tak rozbudowany na chyba 10 stron (Albo coś koło tego- nie liczyłam- ale jak dla mnie to po prostu bardzo obszerny) opis topografii całego świata z wszystkimi szczegółami, które nie koniecznie są potrzebne, moim zdaniem zostały dodane by zanudzić czytelnika i odebrać radość przerzucania stron. Uznaje to za całkiem zbędne, zwłaszcza, że w książce jest mapka, która dokładnie przedstawia świat - tak nawiasem mówiąc modliłam się o zakończenie tej katorgi i na szczęście moje modlitwy zostały wysłuchanie :)

Poza zbyt dokładnym opisem nie umiem znaleźć niczego innego co w równym stopniu by mi przeszkadzało.

Przechodząc do samej głównej historii- Aleo jest młodą dziewczyną o rubinowych włosach, która w dzieciństwie doświadczyła utraty najważniejszych osób- rodziców. Dorastała u wujka nieświadoma tego, iż to właśnie ona powinna rządzić całym królestwem.

Aleo to wyjątkowo sympatyczna, a już na pewno przemiła, często bezinteresowna i zmierzająca do samowystarczalności dziewczyna. Jej pasją jest biżuteria, którą sama tworzy. Przyjaźni się chyba z każdym. Lecz nie ma tutaj nic sztucznego. Jej świat nie jest tylko kolorowy. Poza przyjaciółmi ma również wrogów w postaci żony stryja i jej córki Eli.

Całą książkę bardzo dobrze się czytało, a historia wciągała, szkoda tylko, że pierwsze strony nie były równie interesujące co główna cześć.
Już wcześniej wspomniałam ekonomistom i da się to wyczuć w książce -a przynajmniej ja umiałam z racji moich studiów- nie mówię jedynak, że to źle. Było o widocznie poprzez opis handlu i polityki ale to można to uznać za opis codzienności tamtego świata. Jednak chwyciłam więcej wątków ekonomicznych niż romantycznych. Romantyzm został ograniczony praktycznie do minimum, nad czym ubolewam. Były to drobne gesty na pograniczu przyjaźni i miłości oraz wyraźniejsze pod koniec książki. Brakowało mi też trochę walki, ale nią autor postara się w kolejnych częściach.

Podsumowując, daję książce 7 punktów na 10. Ta dobra historia zasługiwałaby na więcej, ale powyższe wady spowodowały, że obniżyłam ocenę.