Niezapominajka recenzja

Najtrudniejsza recenzja, jaką do tej pory przyszło mi napisać. Opowiedzieć tak, by nie zdradzić clue historii, a która jest najciekawszym wątkiem.

Najnowsza powieść Eweliny Klimko „Niezapominajka” kusi błękitnym kolorem i kwiatami, które jedna z bohaterem trzyma w dłoniach a zdanie: „różni je wszystko, łączy jedna historia” podsyca ciekawość. Poznajemy Nawojkę, która żyje w średniowieczu w zakonie. Zosię, Polkę z niemieckimi korzeniami, która podczas II Wojny Światowej podejmuje najtrudniejszą decyzję w swoim życiu. Współczesną Matyldę, „stukniętą wariatkę”, rudowłosą pannę, której wydawało się, że prowadzi szczęśliwe życie. Brawurowo sprawne plątanie i przeplatanie losów trzech głównych bohaterek i epok.

„Różni je wszystko, łączy jedna historia” wciąż dźwięczy w mojej głowie, tydzień po przeczytaniu powieści. „Niezapominajka” wzrusza do łez. Trudna w przekazie. Wojna. Ciężkie decyzje, których podjęcie wcale nie daje światła w tunelu beznadziei. Beznadzieja jak studnia bez dna, do której wpaść się nie da, żeby się odbić. Byłoby łatwiej… Kobiety i ich siła, nadludzka moc przetrwania, walki o siebie, swoją tożsamość i wreszcie życie i wolność. Wsparcie bez słowa, bezinteresowne, kobiety dla kobiety, dzięki któremu walczą wciąż i wciąż. Im dłużej, tym są silniejsze. Przedmiotowość kobiety ukazana w najgorszej, upadlającej formie. Przerażała mnie ilość przemocy, jaką kobiety są w stanie znieść w imię ratowania własnego życia…

Trauma pokoleniowa. Temat tak trudny, że niewielu udaje się ją nazwać, rozwiązać i przerwać. Ewelina Klimko fantastycznie pokazała, jak głęboko i daleko wstecz w pokoleniach ona sięga. Wypowiedziane słowa, których nie da się cofnąć, za które wzięcie odpowiedzialności wiąże się z wybaczeniem… a to najtrudniejsze, czy wręcz czasem niemożliwe. Tajemnice, które często zabierane są do grobu. Zdania, które tną ostrzej niż nóż i które raz po raz wracają, by rana wciąż i wciąż się otwierała, sączyła i nigdy nie mogła zagoić… aż do jednej chwili, która zmienia wszystko…

„Niezapominajka” to nieodkładalna psychologiczna powieść o poszukiwaniu prawdy, o drodze do siebie, o odkrywaniu w sobie pokładów niezłomnej siły i stawianie czoła przeciwnościom losu i o nadziei, która podobno umiera ostatnia a tak naprawdę nie kona nigdy. Ewelina Klimko chapeau bas! Autorka sprawnie władała słowem, emocjami, napięciem i wzrastającą z każdą stroną moją ciekawością. Ładunek emocjonalny trudny do udźwignięcia, a koniec historii tych kobiet niech będzie początkiem zmian w życiu innych.

Wielokrotnie robiłam przerwy i odkładałam książkę… by otrzeć łzy buntu, niezgody, braku nadziei a w końcu przeogromnego szczęścia na takie zakończenie :)

Dziękuję Ewelina Klimko za kolejną cudowną powieść.

Dziękuję Wydawnictwu Dragon za egzemplarz do recenzji.