Recenzja książki Rozmowy z przyjaciółmi

Frances jest studentką, a także początkującą poetką. Razem ze swoją przyjaciółką i byłą dziewczyną Bobbi występuje wieczorami na slamach, przedstawiając wiersze. Tam też poznają znaną dziennikarkę Melissę, która postanawia napisać o nich artykuł. Znajomość ta otwiera dziewczynom drzwi do życia pełnych beztroski i imprez. Dodatkowo Frances niespodziewanie zaczyna się nawiązywać więź z mężem Melissy, Nickiem.

Sally Rooney szerzej znana jest ze swojej powieści “Normalni ludzie”’, która niedawno została zekranizowana jako serial. Ja jednak swoją przygodę z twórczością autorki rozpoczęłam od “Rozmowy z przyjaciółmi”, będącą jej debiutem literackim. Nie miałam co do niej wiele oczekiwań. A tym bardziej nie oczekiwałam szalonej, pełnej zwrotów akcji historii. I w gruncie rzeczy właśnie to dostałam. Bo opowieść Frances jest raczej z rodzaju przegadanej. Od początku do końca wiadomo, na czym bohaterka stoi i jak zakończy pewne wątki. W historii tej chodzi bardziej o określenie własnego ja i odkrycie, do czego chce się dążyć. I myślę, że to autorce udało się bardzo dobrze przedstawić. Troszkę denerwowało mnie natomiast, jak Frances podchodziła do relacji, które tworzyła. Zwłaszcza chodzi tu o Bobbi i Nicka. Nie rozumiałam, co dziewczyna od nich oczekiwała. Często pomimo poważnych rozmów w tej kwestii okazywało się, że bohaterka całkiem na coś innego liczyła.

Powieść ta napisana jest z perspektywy Frances, co ze względu na opisywane emocje dziewczyny, jak najbardziej tu pasuje. Mój problem jest z samą formą przedstawienia tej historii. Nie ma tu klasycznych dialogów, które możemy znaleźć w większości powieści. A każde nawet wyjście do sklepu przedstawiane jest tak, jakby opisywałaby je bohaterka. No i sposób ten niezwykle nie drażnił. Wolę klasyczną formę, bo łatwiej jest mi się w niej odnaleźć. A w “Rozmowach z przyjaciółmi” szło mi to niezwykle trudno.

Debiutancka powieść Sally Rooney jest na pewno interesująca. Jednak w moim odczuciu nie na tyle, aby uznać ją za arcydzieło. Ot, ciekawa książka o emocjach, ale nie na tyle, abym o niej ciągle myślała. Dlatego też moja ocena to 6/10. Myślę jednak, że przez specyficzny styl sami musicie ją przeczytać i ocenić.

Za egzemplarz recenzencki bardzo dziękuje Wydawnictwo W.A.B!