Recenzja książki Narzeczona z powstania

Maria mieszka wraz z rodzicami w Warszawie. To tam spotyka swoją pierwszą miłość oraz uczy się do wymarzonego zawodu, dziewiarstwa. Wszystko jednak się zmienia, kiedy wybucha wojna. Od tego czasu dziewczyna zmienia swoje priorytety. Najbardziej jednak na jej życie wpływa Powstanie Warszawskie.

W tym samym czasie w Warszawie mieszka Rudolf. Również zajmuje się dziewiarstwem, jednak, w przeciwieństwie do Marii, jest on bawidamkiem, który uwielbia tańce. Przez wojnę zostaje wysłany na front, aby następnie trafić do obozu jenieckiego.

Kiedy sięgałam po tę książkę, oczekiwałam raczej romansu pomiędzy dwoma powstańcami. Szybko jednak okazało się zgoła inaczej, bo o ile miłości jest tu dużo, nie jest ona do końca pomiędzy Marią i Rudolfem. I tak naprawdę przez większość powieści zastanawiałam się, jak bohaterowie mają się kiedykolwiek połączyć. Ich drogi są długie, zdecydowanie wyboiste, a w niektórych przypadkach i tajemnicze. Jednak przez większość czasu prawie wcale się nie przecinają. Czy to źle ? Zdecydowanie nie! Chociażby dlatego, że to prawdziwa historia, do której informacje autorka zbierała z wszelkich źródeł. Bo to przede wszystkim opowieść o dziadkach autorki, a także ich krewnych. Dlatego też nie znajdzie się tutaj szczęśliwego zakończenia. A bohaterowie nie żyli długo i szczęśliwie. Natomiast znajdzie się tutaj prawdziwą opowieść pełną nieidealnego losu i równie nieperfekcyjnych bohaterów.

Samą książkę czyta się dość dobrze. Wszystko przedstawiono dość prosto. Dodatkowo historia została ukazana w taki sposób, że nie da się od niej oderwać. Akcja również nie stoi w miejscu, a bohaterowie mają bardzo dużo wątków przez całą swoją wojenną drogę. Nie da się jednak ukryć, że to nie jest cienka książka. Ma ona ponad 500 stron. Mimo to szybko przestało mieć dla mnie znaczenie. Gdyby to ode mnie zależało, to dalej bym czytała o życiu Marii i Rudolfa, bo wydawało się całkiem ciekawe.

Jest to druga, po “Narzeczonych Chopina”, książka Magdy Knedler, którą przeczytałam i tak samo jestem nią zachwycona. To zdecydowanie wciągająca opowieść o nie perfekcyjnych ludziach, którym wojna pokrzyżowała plany na wymarzone życie. Jednak pomimo bólu idą dalej, a tym samym kształtują je na nowo. Myślę, że warto ją przeczytać i to nie ze względu na poruszane historyczne momenty Polski, jak Powstanie Warszawskie. Bo tutaj najważniejszy jest los bohaterów. Dlatego też moja ocena to 8/10.