Bracia Slater. Tom 4. Ryder recenzja

Znacie serię "Braci Slater"? Ja trafiłam na nią przypadkowo jakiś czas temu w bibliotece. Wypożyczyłam pierwszą część (Dominic), spodobała mi się i tak zaczęła się moja przygoda z braćmi.

"Ryder" to przedostatnia część serii. Do pełni szczęścia brakuje mi tylko Damiena, który jest najmłodszym z braci. ale wróćmy do najstarszego.Już w poprzednich częściach dowiadujemy się o problemach, które dręczą Brannę i Rydera. Para ciągle się kłóci o najdrobniejsze rzeczy. W rzeczywistości jest jeszcze gorzej. Ignorują się, nie rozmawiają, nawet na siebie nie patrzą. Dziewczyna ciągle płacze, chłopak non stop wychodzi z domu. a o co w tym wszystkim chodzi...?Ta seria jest jedną z moich ulubionych. Nie dlatego, że jest jakaś wybitna. Jest lekka, przyjemna, nieprzerysowana (no chyba, że chodzi o, pożal się Boże, mafię), pozwala oderwać się od rzeczywistości, ale tak serio oderwać. Muszę przyznać, że ta część podobała mi się najmniej ze wszystkich. Nie jest zła, ale nie wywoływała we mnie takich emocji jak np.: "Alec". Przeczytałam ją bardzo szybko (czyt. nie spałam całą noc, tylko czytałam), bo po prostu chciałam wiedzieć jak to się skończy. I cały czas tylko myślałam, że na miejscu Branny, już dawno kopnęłabym gościa w tyłek i poszła w swoją stronę.
Książce daje 2,5/5 gwiazdek i lecę dorwać ostatni tom serii. Mam nadzieję, że następny spodoba mi się bardziej, w końcu Damien to mój ulubiony z braci...