Rzymska Przepowiednia recenzja

Sięgnąłem po tę książkę w przekonaniu, iż oto wpadła mi w ręce kolejna kopia „Kodu Leonarda da Vinci”. A przynajmniej coś bardzo mocno zbliżonego do tamtej pozycji. Bo znowu Rzym, jeden z bohaterów jest „byłym księdzem”, towarzyszy mu piękna policjantka, wokoło dziwne, okaleczone zwłoki i tajemnicza sekta w tle… Nastawiony jak pies do jeża postanowiłem sobie twardo wypunktować wszystkie słabe strony książki. I zawarte w niej plagiaty. Ale zanim się zorientowałem, to skończyłem czytać. I tu mocne zdziwienie, bo książka – niewątpliwie wciągająca – jest po prostu inna. Warto po nią sięgnąć, bo i akcja wartka, i zmieniająca się fabuła właściwie do końca trzymają czytelnika w napięciu. A i rozwiązanie jest zaskakujące. Powieść wydaje się być z pogranicza thrillera i sensacji, zachodzącej czasem na grunty rodem z horroru, powieści historycznej czy literatury SF. Jak skończy się historia śledztwa uroczej pani kapitan, dotyczącego makabrycznego znaleziska w postaci odciętej ludzkiej dłoni, zakrwawionej kobiety wymachującej starożytnym mieczem i księdza, który już nie jest księdzem, ale czasem i tak zachowuje się jak ksiądz, nie zdradzę – jeśli chcesz wiedzieć, sięgnij po tę. W mojej ocenie najsłabszą stronę książki stanowi narracja w czasie teraźniejszym. Można jednak z czasem do tego przywyknąć.
Kabe