Zapiski oficera Armii Czerwonej recenzja

17 września 1939r. Armia Czerwona wkracza na wschodnie tereny Polski. Wraz z nią pojawia się lejtnant Misza Zubow, który bacznie obserwuje otaczającą go rzeczywistość. Autor wykorzystuje ten fakt oraz wszelkie zasłyszane opowieści, aby pokazać różnicę kulturową między Rosjanami a mieszkańcami kraju cywilizowanego. Obywatele Rosji Radzieckiej przesiąknięci są propagandą jak rdzą. Mają wmówione, że tylko burżuje mają łazienki, własne mieszkania albo chociaż własne pokoje, dywany, ozdoby, półki i półeczki, a na nich nikomu niepotrzebne bibeloty. A wszystko to burżujski przeżytek godny potępienia.

Ukazana jest również mentalność radzieckiego żołnierza po rewolucji. Wszelkie przejawy luksusu ściągają na obywatela podejrzenie o szpiegostwo. Zewsząd powinny wyzierać: głód, brud, smród i ubóstwo. Nawet zbyt czyste, pachnące pokoje trącą wielkopańskim luksusem potępianym przez rewolucjonistów. Mieszkańcy wsi, chociaż ubodzy, schludnie, przyzwoicie ubrani, w butach na nogach, w oczach czerwonoarmisty również uchodzili za kułaków.

Ciągłe czekanie na „lepsze czasy” i propaganda prostalinowska stworzyły człowieka niewymagającego, przyjmującego rzeczywistość, w której przyszło mu żyć, za życiową normę. Wszelkie odstępstwa i luksusy w postaci kranu z wodą w domu, zegarków, butów, dywanów, obrazów, a nawet parasolek, jawiły się jako burżujskie, niegodne proletariatu. Niezmierna propaganda wżarła się w życie i mózg bohatera. Nic nie jest w stanie tego zneutralizować. Fakty porażająco prawdziwe a przez to straszne.

Świetnie napisana satyra na czerwonoarmistę, język stylizowany na język prostego żołnierza od dwudziestu lat żyjącego w Związku Radzieckim. Sergiusz Piasecki zebrał wszystkie mity, legendy i żartobliwe historie związane z żołnierzami Armii Czerwonej. Napisane lekkim piórem, ze znajomością gatunku, nie dają nam odczuć, że sytuacja obywateli ZSRR przed II wojną światową jest tragiczna. Czytelnik zmagający się z „zapiskami” doskonale zna ówczesne realia, a mentalność radzieckiego człowieka nie wydaje się przejaskrawiona.