Scarlett recenzja

"Scarlett" jest książką, po której spodziewałam się całkowicie innej historii. W końcu Barbara Baraldi jest ponoć "najwyższą autorką nowego nurtu włoskiej powieści gotyckiej". Miałam, więc wrażenie, że ta książka powinna ociekać tajemniczymi, pobudzającymi wyobraźnię opisami, poważniejszą problematyką, niż w innych młodzieżowych książkach itp. Co otrzymałam? Dziecinne perypetie głównej bohaterki.

Od czego by tu zacząć. Fabuła nie jest specjalnie ciekawa. Szesnastolatka imieniem Scarlett wyprowadza się ze swojego rodzinnego miasta do całkowicie innego miejsca. Tym samym zmienia szkołę i opuszcza przyjaciół. Pierwsze co spotyka to podłe dziewczyny, które zaczynają jej dokuczać. Zabierają jej szczęśliwą piłeczkę i nie chcą oddać. Przepraszam, ale dziewczyna w tym wieku z łatwością powinna poradzić sobie z taką sytuacją. Następnie broni jej przystojny książę, który przybywa na białym koniu – Umberto. Pomęczymy się trochę z jej problemami dotyczącymi trójkąta miłosnego – ten wątek moim zdaniem jest zbyt rozwinięty, a inne ważne są tylko napomknięte. Jakieś sto stron później zaczyna robić się ciekawie.

Pojawia się hipnotyzujący zespół Dead Stones, a wraz z nim jego tajemniczy członkowie i pewna dziewczyna. Wokalista Vincent, oraz basista Mikael. Scarlett zostaje oczarowana przystojnym, cudownym, wspaniałym, utalentowanym […] Mikaelem. W między czasie umiera pewna osoba. To jedna z tych zagadkowych śmierci, a dziewczyna pragnie poznać prawdę. Przez to pakuje się w wojnę światów.

No cóż, główna bohaterka jak dla mnie jest zbyt dziecinna jak na swój wiek. Czasem jej przemyślenia i niektóre problemy mnie załamują. Są tak proste w rozwiązaniu, że aż szkoda o nich wspominać. Jednak jest w niej coś co polubiłam – może jej miłość do książek? W końcu coś nas połączyło.

Ogólnie fabuła przypominała mi „Upadłych” autorki Lauren Kate. Niektóre wątki są niemal identyczne, ale „Scarlett” nie trzyma tak w napięciu jak przygody Luce i Daniela. Za to u Scarlett i Mikaela wieje nudą. Czytam i czytam, a książka się ciągnie i ciągnie. Chciałam w końcu uwolnić się od „Scarlett”, no bo ile można spędzać czasu z przygłupią główną bohaterką?

Tak naprawdę gdyby nie owiana tajemnicą trójka i Dead Stones to książka byłaby totalną klapą. Gniotem nad gniotami. To po prostu historia nie dla mnie.

Ocena: 2/5