Sekretna córka recenzja

Shilpi Somaya Gowda, autorka książki "Sekretna córka" urodziła się i wychowała w Toronto, w rodzinie imigrantów z Bombaju. Latem 1991 roku pracowała jako wolontariuszka w indyjskim sierocińcu. Jej powieść znalazła się na listach bestsellerów "New York Timesa", "USA Today" i stała się międzynarodowym bestsellerem przetłumaczonym na 17 języków w tym m.in na język polski.

Pierwszą rzeczą jaka zwróciła moją uwagę w książce, to dobrze oznaczone rozdziały. Każdy z nich bowiem, rozpoczyna informacja: kto jest głównym bohaterem tego rozdziału, podana jest nazwa miejsca w którym akcja danego rozdziału się toczy, rok oraz podany jest tytuł każdego z rozdziałów. Bohaterką pierwszego rozdziału jest Kavita, kobieta zamieszkująca małą wioskę Dahanu w Indiach. Poznajemy ją w czasie narodzin jej córeczki, której dała na imię Usha. Dla wielu kobiet dzień narodzin jest dniem wyjątkowo szczęśliwym, ale nie dla naszej bohaterki... W kulturze w jakiej została wychowana preferuje się tylko urodzenia synów. Jedynym sposobem, by nowo narodzona dziewczynka mogła przeżyć jest oddanie jej do sierocińca w Bombaju.

Bohaterką drugiego rozdziału jest Somer, która mieszka w Kalifornii, poznajemy ją w podobnej sytuacji co bohaterkę pierwszego rozdziału z tym, iż Somer niestety swoje dziecko, w wyniku poronienia traci. Jest przekonana, że już nigdy nie będzie mogła mieć dzieci i mimo wsparcia kochającego męża, jest jej bardzo ciężko pogodzić się z tą trudną sytuacją.

Losy tych dwóch dzielnych kobiet w pewnym momencie zostają połączone. Somer, która dowiaduje się, iż jest bezpłodna postanawia wraz ze swoim mężem adoptować dziecko. Choć podjęcie decyzji nie jest łatwe to wydaje się, że jest to jedyna rozsądna decyzja jaką bohaterowie mogą podjąć.

"Sekretna Córka" - to niezwykle ciepła, przejmująca i poruszająca książka, o losach dwóch rodzin żyjących na dwóch różnych półkulach ziemi. To opowieść o trudnym macierzyństwie, o poczuciu utraty dziecka, które siedzi w kobietach czasem do końca życia, o potrzebie bycia kochaną i rozumianą przez bliskich i społeczeństwo jak również, o poszukiwaniu własnej tożsamości.

Książkę czyta się szybko. Jest płynnie napisana i potrafi wzbudzić w czytelniku wiele emocji. Porusza tematy ciężkie, ale bardzo ważne i wielu z nam bardzo bliskie. Po jej przeczytaniu jestem przekonana, że to iż trafiła ona na listy bestsellerów, nie jest czymś przypadkowym, lecz czymś co tej właśnie książce całkowicie się należało.

Polecam tę książkę głównie kobietą, bo to o nich jest ta książka, lecz jeśli któryś mężczyzna chciałby również dowiedzieć się coś o kobietach, o ich stosunku do macierzyństwa, czy emocjach jakie kobietą wtedy towarzyszą, to również po tę książkę powinien sięgnąć. Powieść Shilpi Somaya Gowda zostanie w mojej pamięci na długo i na pewno nie jeden raz ją jeszcze komuś polecę.

Na koniec dodam jeszcze, że w książce znajduje się kilkadziesiąt słów niezrozumiałych napisanych w innym języku. Są one jednak wyjaśnione na samym końcu książki w "słowniczku" osobiście uważam, że słowa te powinny być od razu wyjaśnione na danej stronie, gdzie się znajdowały - w tzw przypisach. Umieszczenie ich na samym końcu nie uważam za trafny pomysł, bo sięganie co kilka stron na sam koniec książki by sprawdzić słowo jest dość męczące.