Without Merit recenzja

Siedemnastoletnia Merit na pewno nie ma normalnego życia. Jej schorowana matka mieszka w piwnicy, a ojciec na górze – z nową żoną i dziećmi z obu małżeństw. Jej siostra bliźniaczka, śliczna Honor, to chodzący ideał, a brat Utah – nieznośny perfekcjonista. Merit czuje, że jest ich zupełnym przeciwieństwem, że wciąż robi coś nie tak, jak powinna, a na dodatek stale przydarza jej się coś złego. Boli ją to, że tylko ona jakby trzyma wszystkie rodzinne tajemnice i że nikt w tej rodzinie nie jest szczery. Pewnego dnia podczas zakupów natrafia na dziwnego chłopaka... i wtedy dopiero jej życie rusza z kopyta, by potem uświadomić ją, że patrzy ona na to wszystko tylko z jednej perspektywy.





,,Without Merit'' to historia, która pokazuje nam przede wszystkim, jak w dzisiejszym świecie ważna jest szczera rozmowa, ale i zrozumienie oraz korzystanie z pomocy. Autorka dobitnie nam pokazuje, że my jako ludzie zwykle patrzymy tylko z jednej perspektywy, a rzeczywistość potrafi być wtedy inna. Dobrym przykładem było ''uzależnienie od śmiertelnie chorych chłopaków'' o które główna bohaterka oskarżała swoją siostrę bliźniaczkę, nie wiedząc do końca jak naprawdę wygląda sytuacja. Do samego końca Merit była przekonana, że tylko ona ma racje, dopóki Honor nie powiedziała jej całej prawdy. Sama Merit też w sumie nie zapytała siostry, dlaczego ta robi to wszystko, co Hoover opisała w książce.

W ogóle muszę przyznać, że mam mieszane uczucia co do głównej bohaterki. Raz ją lubię i jej współczuję z powodu dziwacznej sytuacji... ale w innym rozdziale mnie już irytuje. Znaczy się, rozumiem ją. Przez tyle lat wszystkie sekrety rodzinne, jakie ona poznała nawarstwiały się i dziewczyna w końcu wybuchła pokazując jednocześnie, że potrzebuje pomocy. Ona i cała jej rodzina. Pech w tym, że przez jej charakterek dziewczyna odpychała od siebie ludzi, którzy próbowali o nią zadbać, aż w końcu stwierdziła, że jest piątym kołem u wozu (była nawet taka pewna sytuacja z milczeniem, ale nie chce wam za dużo zdradzić. Chodzi głównie o to, że poniekąd nikt jej wtedy nie zauważał). Merit w ogóle jest bardzo niejednoznaczną postacią i w sumie dzięki temu wydaje się całkiem realną postacią. Chwała za to autorce!

Jasne, jest w tej książce też sporo wątków godnych uwagi, ale wolałam się skupić na tym najważniejszym, czyli o problemach dziewczyny, która zakochuje się w chłopaku swojej siostry i przez to wszystko nie wytrzymuje i ''próbuję odejść''. Finalnie wyszło to wszystko genialnie i pozytywnie, chociaż moim zdaniem nieco było nieco przesłodzone... ale halo! Ta książka miała trafić do ludzi i ich porwać... i taka jest, w 100%.

Za to w sumie zawsze lubiłam Colleen Hoover. Za to, że trafia do ludzi i nawet głupimi i często bez znaczenia wątkami (tak, takie pojawiały się w książce, na szczęście szybko znikały) potrafi stworzyć godną uwagi książkę o depresji i rodzinnych problemach. Uważam, że ta książka zasługuje na mocne 7/10 i wasze przeczytanie.