Wyborny trup recenzja

Wyborny Trup Augustiny Marii Bazterrica . Szczerze pisząc, na początku myślałam, że ta książka niczym mnie nie zadziwi, nawet byłam pewna, że trochę rozśmieszy. Widziałam wiele recenzji, stwierdziłam będzie spoko, ale nie poruszy mnie to. Wiele osób zwracało uwagę, jak może zaszokować pozycja. Wierzcie, lub nie – ale miałam błędne oczekiwania. To smutna, dystopijna opowieść, w której nic już nie jest piękne.

Ciężko mi było przebrnąć przez fragmenty opisujące okrucieństwo wobec zwierząt. Aby to zrozumieć musicie wiedzieć, ze akcja dzieje się w niedalekiej przyszłości, nastała pandemia – brzmi znajomo, co nie? Zarazić się wirusem możesz poprzez kontakt z jakimkolwiek zwierzęciem. Spójrzcie teraz na swoje psy, koty – jakiegokolwiek pupila. Jak myślicie, co zrobiono ze zwierzętami…

Ludzie jednak nadal chcieli jeść mięso. Wiecie, mnie to tak umocniło w przeświadczeniu, że cywilizacja, moralność, prawa człowieka to kruchy konstrukt społeczny, zawsze jesteśmy na minutę przed jego krachem. Nie minęło zbyt wiele czasu, kiedy stwierdzono, że problem bezdomności i brak mięsa w diecie można rozwiązać tym samym środkiem. No ale ileż można jeść bezdomnych, w końcu się kończą. A fermy i ubojnie przecież już istnieją. No to bach, hodujmy ludzi na ubój, modyfikujmy genetycznie, ulepszajmy smak. Mięso specjalne odtąd gościło na rodzinnych obiadach.

Jednak #wybornytrup to nie tylko mroczna wizja przyszłości. To też opowieść o żałobie, bezradności i głębokiej depresji. Najbardziej boli mnie zakończenie tej historii. Na ostatniej stronie bohater wypowiada słowa, których nadal nie umiem zrozumieć. Nie mogę Wam powiedzieć jak one brzmią, nie chcę Wam psuć książki. Myślę, że jak przeczytacie „Wybornego Trupa”, to będziecie wiedzieć o jaki fragment mi chodzi. Dajcie znać jak Wy go rozumiecie, bo dręczy mnie on od dwóch tygodni.

Polecam „Wybornego Trupa”, bez dwóch zdań. Zdołuje Cię, zasmuci a momentami poczujesz się jak po zjedzeniu trefnego kebaba. Ale to dobrze, to ważne by czuć, by nie ślizgać się po stronach, tylko naprawdę czuć.