Jak nie zostałam influencerką recenzja

Bycie influencerką to zawód marzeń - wybierasz konkretną dziedzinę, robisz zdjęcia, wrzucasz je na swój profil w mediach społecznościowych, a pieniądze i propozycje współpracy napływają szerokim strumieniem. Proste, prawda? Przynajmniej takie wydawało się Majce, bohaterce książki "Jak nie zostałam influencerką", która na życiowym zakręcie postanawia zrobić karierę w internecie. I co z tego, że nie ma żadnych specjalnych umiejętności, talentów ani wyjątkowych pasji? Taki drobiazg nie przeszkodzi jej przecież w realizacji planu!

Książka nie jest pozbawiona wad, ale jednak muszę przyznać, że bardzo dobrze się przy niej bawiłam. Napisana jest w formie pierwszoosobowej relacji, na kształt pamiętnika, co bardzo mi odpowiadało. Irytował tylko styl, bo autorka nagminnie stawiała czasowniki na końcu zdania - zapewne taki był zamysł, żeby język wydawał się bardziej potoczny, ale niezbyt przypadł mi do gustu ten zabieg.

Co do samej treści, oprócz wstępu i zakończenia powieść podzielona jest na 12 części, z których każda opisuje zmagania Majki z inną popularną wśród influencerów dziedziną, jak fitness, gotowanie, wystrój wnętrz czy podróże. Cała branża opisana jest oczywiście w krzywym zwierciadle, autorka w humorystyczny sposób podkreśla charakterystyczne działania i mechanizmy, które można znaleźć na popularnych profilach. Starania Majki, żeby wpisać się w konkretne trendy, budzą różne emocje, czasem aż do politowania, ale większość po prostu mnie bawiła, czyli książka spełniła swoje zadanie.

Postać Majki - mieszkającej z kotem singielki, z zamiłowaniem do pizzy, wina i seriali - jest celowo przerysowana, ale mimo to wzbudza sympatię swoją nieporadnością, dystansem do samej siebie, humorystycznym spojrzeniem na rzeczywistość dookoła i niczym nieuzasadnionym optymizmem. Nie miałabym nic przeciwko temu, żeby usiąść razem z nią na jej wysiedzianej kanapie, napić się wina i obejrzeć jakiś serial ;)

Napis na okładce szumnie głosi, że jest to "Najzabawniejsza powieść roku". Nie do końca zgadzam się z tym stwierdzeniem, ale mimo to bardzo przyjemnie spędziłam z nią czas i myślę, że warto dać Majce szansę, jeśli szukacie lekkiej, pozytywnej lektury.