W imię ojców recenzja

W powieści „W imię ojców” Tomasza Duszyńskiego ponownie spotykamy się z bohaterami znanymi już z kryminału „Małomiasteczkowy” – z Anną Rzecką i Konradem Cicheckim.

Anna Rzecka spodziewa się dziecka. Przyjeżdża do Lądka-Zdroju, by zaopiekować się babcią, ale zostaje wciągnięta w śledztwo. Jak to się stało? Miejscowi koledzy po fachu doskonale wiedzą, że jest dobra w swoim fachu, więc gdy w rzece Biał j Lądeckiej zostają znalezione zwłoki małżeństwa Sawickich, jednego z ich synów znajduje właśnie Anka, drugi zaginął bez śladu, a całe zdarzenie do złudzenia przypomina to, które miało miejsce trzydzieści lat temu, komendant prosi ją o pomoc w rozwiązaniu zagadki.
Kobieta dzwoni do byłego szefa, Konrada Cicheckiego, by ten wsparł jej działania.
Sprawa sprzed trzech dekad nie została rozwiązana, więc Konrad mający doświadczenie w rozwiązywaniu podobnych zagadek przystępuje do ciekawego zadania.

Przed laty zaginiony chłopak się odnalazł, wobec tego dlaczego ówczesnemu śledczemu, Adrianowi Kuczce nie udało się dotrzeć do sprawcy? Co się tam tak naprawdę wydarzyło? Czy tym razem sprawa zostanie rozwiązana?
Scenariusze obu wydarzeń wykazują pewne podobieństwa. A może to tylko tragiczny zabieg okoliczności?

Dwie linie czasu, dwa wątki kryminalne i do tego obyczjowe splatają się, tworząc bardzo interesującą fabułę. Stopniowo odkrywane kolejne warstwy skomplikowanej historii są jak rozrzucone puzzle. Wszystko dokładnie przemyślane, elementy kryminalnych zagadek są spójne. Każdy zastosowany opis, oprócz tego, że buduje niepowtarzalny klimat, świetnie koresponduje ze zdarzeniami. Polączenie życia mieszkańców z kryminalną zagadką daje poczucie uczestnictwa w wydarzeniach.

„W imię ojców" to sprawnie napisany kryminał z wyrazistymi bohaterami, ciekawą zagadką i odrobiną poczucia humoru. Autor zabiera czytelnika do spowitego aurą tajemnicy dolnośląskiego miasteczka, by zaskakiwać zwrotami akcji. Tam w zimowym krajobrazie z każdą kolejną stroną przeszłość coraz bardziej upomina się o sprawiedliwość.