10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie recenzja

Jestem zmęczona. Zmęczona nadmiarem smutku nagromadzonym w tej powieści, gdzie żaden z bohaterów nie jest w stanie zaznać prawdziwego szczęścia. Ale jestem również przepełniona nadzieją, że, nawet kiedy nasze życie nie jest takie, jakie byśmy sobie wymarzyli, są na świecie osoby, które staną za nami murem w każdej sytuacji. To przyjaciele, na których można liczyć zawsze, szczególnie wtedy, kiedy na rodzinę nie można.

Leila umarła, została zamordowana, a jej ciało porzucono w śmietniku. Ciało umarło, ale czy dusza również? Ponoć mózg zmarłego człowieka wciąż pracuje po śmierci, czasami nawet ponad 10 minut. Mózg Leili był aktywny dokładnie przez 10 minut i 38 sekund. I właśnie w tym czasie Leila zaznajamia nas z całym swoim życiem, a przynajmniej z tymi momentami, które miały kluczowe znaczenie, które zmieniły ją i jej rzeczywistość.

W przypadku Leili były to wspomnienia chronologiczne, poczynając od jej szczęśliwego dzieciństwa, poprzez niezbyt miły czas dorastania, aż do momentu, kiedy uciekając z domu, trafia do Stambułu, który nie okazał się dla niej rajem, lecz inną odsłoną piekła.

Nic, oprócz przyjaźni. Leila miała tylko jedną rzecz, która wyróżniała ją na tle innych, prawdziwych, oddanych jej przyjaciół, których poznała w czasie swojej niełatwej wędrówki przez życie. Wszyscy oni byli tak samo poharatani przez los, jak sama Leila. Ale razem byli silni. I to oni, na przekór prawu, nie zważając na przeszkody, zrobią wszystko, aby zająć się ciałem Leili tak, jak na to zasługiwało. Nie pozwolą, żeby spoczęło na cmentarzu zapomnianych.

„10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie” to książka niezwykła. Bardzo smutna, to fakt, ale również niezwykle prawdziwa, ukazująca bród i smród, życie i śmierć, miłość i nienawiść. Przede wszystkim jednak to opowieść o prawdziwej przyjaźni i o tym, że człowiek to coś więcej, niż jego zewnętrzny wygląd, o tym, że w karłowatym, pokurczonym ciele może tkwić wielki bohater, który wprawdzie nie nosi peleryny, ale to nie umniejsza jego siły.

Tę książkę warto przeczytać, choć nie będzie to najprzyjemniejsza z przygód. Wymagać będzie Waszej uwagi i koncentracji. Od czasu do czasu pewnie będziecie musieli ją odłożyć i odpocząć, przygniecie Was bowiem jej smutek. Ta książka to życie.