Stażystka recenzja

"Stażystka" to jest druga książka Alicji Sinickiej, którą miałam okazję przeczytać. "Stażystka" jak i "Florystki" zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Kocham książki, które od samego początku nie dość że trzymają w napięciu, bo nie wiadomo czego się można spodziewać po przewróceniu kolejnej strony, to jeszcze jest taka nieoczywista. Autorka zmusiła mnie do myślenia przez całą książkę. Nie mam tak z każdą książką. Pamiętam, że miałam tak słuchając książek B.A. Paris. Przeczytałam jej 7 książek i za każdym razem towarzyszyło mi wiele emocji. Tutaj miałam bardzo podobnie. Co nie znaczy, że czytając książki np. Katarzyny Wolwowicz nie miałam podobnie. Po prostu porównanie z B.A. Paris przyszło mi pierwsze na myśl.

Klaudia Neter, młoda studentka poszukująca pracy. Marek Skalski, biznesmen szukający stażystki. Co ich połączy ? Ja już wiem.
Marek kocha symetrię, bo bez niej życie nie jest poukładane. Wierzy w to do tego stopnia, że jego życie jest jak od linijki, czy to w pracy czy w domu. Nie pozwala zaburzać w żaden sposób przestrzeni niepotrzebnymi rzeczami. Na każdym kroku daje to odczuć żonie i pracownikom. Nawet w jego siłowni wszystko jest symetryczne. Gdy dowiaduje się o zdradach żony czyje, że tu też musi zachować symetrię, bo inaczej nic nie będzie już idealne. Wpada na pomysł zatrudnienia stażystki by odpłacić żonie. Pierwsza jest Weronika, druga Daria, a trzecią z nich jest właśnie Klaudia. Ewa Skalska, żona Marka o wszystkim wie i przyjmuje to z pokorą. Wie, że po Klaudii wszystko się skończy i wrócą do równowagi.
Klaudia nie spodziewa się, że jest pionkiem w grze, jedynie zabawką, którą Skalski ma zamiar wykorzystać, by znów ułożyć swoje życie. Jednak jest ona oporna na jego kuszenie, zwłaszcza gdy dowiaduje się co stało się z jej poprzedniczkami. Jest przerażona i chce zerwać kontakty z szefem i wrócić do Wrocławia. Jednak zanim to się stanie przejdzie piekło.

Powiem tak: autorka wbiła mnie w fotel. Cała książka jest świetna, cały czas próbowałam analizować dlaczego tak, kto zabił i do samego końca typowałam na tą osobę. Założę się, że każdy podczas czytania jej miał ten sam wyraz niedowierzania wymalowany na twarzy. Autorka tak sprytnie zakamuflowała te informacje, że byłam chyba w większym szoku niż główna bohaterka. Uwielbiam książki, które zmuszają mnie do myślenia, które pochłaniają mnie bez reszty i tu właśnie na to trafiłam. Po "Florystkach" miałam nadzieję na kolejne "WOW" i się wcale nie zawiodłam. Mogę z czystym sercem polecić twórczość autorki. Z nią nie ma czasu na nudę.