Sundial recenzja

Po przeczytaniu książki "Ostatni dom na zapomnianej ulicy", która nawiasem mówiąc, zrobiła na mnie ogromne wrażenie, nie mogłam przejść obojętnie koło kolejnego thrillera Catriony Ward.

"Nie ma ucieczki z pustyni. Nie ma ucieczki z Sundial"

Wszystko, o czym marzyła Rob, to szczęśliwe życie. Mąż, dwie córki i dom na przedmieściach świadczą o tym, że spełniła swoje marzenia. Jednak jest coś, co martwi Rob. Jej córka Callie kolekcjonuje kości i rozmawia z niewidzialnymi przyjaciółmi. Rob dostrzega w niej coś, co przypomina jej o przeszłości, od której uciekła. Strach przed niebezpieczeństwem jakie grozi młodszej córce, zmusza kobietę do zabrania Callie na pustynię Mojave, do domu, w którym spędziła dzieciństwo. Tam będzie musiała dokonać straszliwego wyboru.

Przewracając pierwsze strony powieści, czułam, że trafiłam na dobry thriller psychologiczny. Ona- matka dwóch córek, pozostawiona samych sobie, on- mąż zdradzający żonę na każdym kroku. Liczyłam na pełną mrocznych tajemnic i rodzinnych serkertów historię w stylu domestic-noir, która swoim finałem zmrozi mi krew w żyłach. Niestety.. Marzenia o świetnym thrillerze rozwiał wiatr znad Sundial.. Dostałam do bólu absurdalną i wręcz bezsensowną historię, która im bliżej końca, tym bardziej skłaniała mnie do odłożenia książki na półkę. Odnoszę wrażenie, że Autorka nie do końca wiedziała jak poprowadzić tę historię i jak ją zakończyć. Końcowe wydarzenia, które miały miejsce na pustyni, wydały mi się wręcz mocno naciągane. Niewątpliwie ogromnym plusem jest styl Autorki, przez książkę się dosłownie płynie, dodatkowo potrafi ona zbudować napięcie, były momenty, w których naprawdę zastanawiałam co też za moment się wydarzy. Jednak dla mnie to za mało by powiedzieć o tej książce, że jest świetna czy też fenomenalna. Mnie w tej książce absolutnie nic nie zaskoczyło. I tak, jak w przypadku "Domu na zapomnianej ulicy", czułam tą potrzebę jak najszybszego poznania tajemnic, które skrywał tytułowy dom, tak tutaj w połowie książki miałam chęć odłożyć ją na półkę niedoczytaną. Nie skreślam jednak Autorki I na pewno jeszcze kiedyś sięgnę po jej książki.