Szczelina recenzja

Zazwyczaj dość ostrożnie podchodzę do debiutów. Wolę trochę poczekać i najpierw przeczytać opinię innych, zanim zdecyduję, czy warto sięgnąć po daną książkę. O „Szczelinie” dowiedziałam się jednak dość wcześnie, a opis wydał mi się na tyle interesujący, że postanowiłam spróbować i tym razem odwalić robotę tych, na których zawsze czekałam. Po lekkim zamieszaniu z datą premiery, która najpierw została przesunięta, a później i tak książka wyszła, gdy miała na to ochotę, otrzymałam paczkę ze „Szczeliną” w środku.

Sama książka jest dość… malutka. Jestem przyzwyczajona do większych formatów, ale wywarło to na mnie pozytywne wrażenie – lubię odmiany. Jest to również dość krótka powieść, jak to mówię: na raz dwa. Można ją przeczytać za jednym posiedzeniem, ewentualnie dwoma. Oczywiście zakładając, że mamy wystarczająco czasu, aby jednorazowo spędzić go na czytaniu. W każdym razie czyta się ją dość szybko i z przyjemnością.

„Szczelina” opowiada historię Jonathana, który zajmuje się wypędzaniem demonów z naszego świata oraz zamykaniem szczelin, przez które te paskudztwa się tu przedostały. I jak łatwo można się domyślić, coś w końcu dzieje się nie tak jak powinno, a nasz bohater wpadając w szczelinę, przenosi się w przeszłość i ponownie staje się nastolatkiem. Spotyka tam księdza Eryka, który tak samo jak on jest Czyścicielem oraz dziewczynę o imieniu Jannet, która sama nie wie, kim jest. Czy Jonathanowi uda się powrócić do swoich czasów?

Gdyby jednak powyższa historia to było dla kogoś za mało, autor daje nam też drugą opowieść. Jest to historia niezwykłego Czyściciela o imieniu Daniel, który sam jest demonem. Co ktoś taki robi na świecie, dlaczego nie został odesłany przez szczelinę i jak to w ogóle możliwe, że ktokolwiek dopuścił go do tej roboty?

Obie historie przeplatają się między sobą i są niezwykle wciągające, a nasza sympatia skaczę po bohaterach jak dziecko w dmuchanym zamku. Do tego dochodzi jeszcze zakończenie, które wywołało mętlik w mojej głowie – czytając nie miałam pojęcia, czego właściwie chcę. Zazwyczaj mamy pewne wizje finału, wstrzymujemy oddech, pragnąć, aby twórca zakończył wszystko w ten sposób, jaki sobie zażyczyliśmy. W przypadku „Szczeliny” nie jest to takie proste. Czytając, miotałam się z jednej strony na drugą, czując, że coś tu jest nie w porządku.

Jest to naprawdę udany debiut! Autor nie tylko wymyślił historię, która potrafi zainteresować czytelnika, ale również posiada warsztat, który czyta się z przyjemnością. Bogaty język, ciekawe opisy i dobrze wykreowani bohaterowie. Nic mnie tutaj nie kłuło i nie uwierało. Z niecierpliwością czekam na więcej!