Szepty pienińskich ścieżek recenzja

Agnieszka po studiach filozoficznych nie może znaleźć satysfakcjonującej ją pracy. Kiedy pod presją kierownika zwalnia się z jednej z nich przyjaciółka Weronika namawia ją na trzytygodniowy wyjazd w Pieniny w ramach kursu na przewodnika. Pobyt tam się jednak trochę wydłuży.
.
Jest to opowieść o poszukiwaniu własnej drogi. Zawiera wiele ważnych prawd życiowych. Między innymi, by nie oceniać ludzi po okładce gdyż za powierzchowną maską może kryć się całkiem inne, wrażliwe wnętrze. Kolejno, aby nie rezygnować ze swoich marzeń oraz wierzyć w siebie. Mówi także o tym, jak ważne jest wsparcie najbliższych. Poruszony jest także problem z odżywianiem i niską samooceną u nastolatek.
Dodatkowy smaczkiem jest przepiękna i jednocześnie wzruszająca historia opowiedziana przez Krystynę, staruszkę z którą zamieszkała Agnieszka. Kobieta jako dziecko została wysiedlona wraz z rodziną i dosłownie musiała walczyć o przeżycie.
.
Pisałam już, przy okazji poprzednich recenzji, że autorka pięknie maluje słowem. Tym razem również tego nie zabrakło, ale jest jeszcze dodatkowy aspekt. Główna bohaterka ma wrażliwą duszę i talent malarski dzięki czemu opowieść zyskała bardzo artystyczny charakter.
Joanna Tekieli nie kryje się ze swoją miłością do gór i przyrody, a po przeczytaniu wszystkich Jej książek śmiem stwierdzić, że właśnie w tej pozycji tę miłość widać najbardziej. Pierwsze ok 100 stron to przepiękna wędrówka po pienińskich szlakach. Nie ruszając się z domu można poczuć się jakby się tam było.
Tak sobie myślę, że chyba żadnych książek nie czyta mi się tak lekko i szybko jak tych Asi Tekieli. To jest fenomen, bo czytając nie czuję, że czytam tylko autentycznie obcuję i przeżywam wszystko wraz z bohaterami. Za każdym razem przenoszę się na karty powieści, a później ciężko mi opuścić te przepiękne miejsca i wrócić do rzeczywistości.
To jest lektura w sam raz na lato. Biorąc pod uwagę, że zdecydowana większość opisanych w niej miejsc oraz wszystkie szlaki górskie są autentyczne, idealnie wpisuje się w klimat wakacyjnych wyjazdów. Można zabrać ją ze sobą w Pieniny i skonfrontować własne wyobrażenie z rzeczywistością. Po cichu liczę, że i mnie uda się je kiedyś odwiedzić.
Ze swojej strony zdecydowanie polecam.