Przeklęty dar recenzja

Dzisiaj przychodzę do was z debiutem Justyny Jelińskiej, a zarazem moim patronatem.

"Nie lubię dwóch słów: nigdy i zawsze, jednak tym razem jestem zmuszona ich użyć, jednego po drugim. Zawsze myślałam, że będę wiodła spokojne życie, i nigdy nie przyszło mi do głowy to, że wyjawię komuś moją tajemnicę".

Oj, jakbym słyszał siebie. Również nie lubię tych dwóch słów i zawsze marzyłem o spokojnym życiu. Jednak otaczający mnie świat i ludzie sprawiają, że każdego dnia muszę te moje założenia weryfikować i dopasowywać się do zaistniałej sytuacji. Tak samo jak główna bohaterka książki.

Do ręki wziąłem książkę, debiut literacki Autorki @wfotelu , mix gatunkowy, bo znalazłem tutaj sensację, kryminał, thriller i wątki science fiction. Sama Autorka w wywiadzie mówi: "Pisałam na telefonie, później przepisywałam to na laptopie. Bohaterowie nieco wymknęli mi się spod kontroli i tak powstał mix gatunkowy, który już niebawem będzie miał swoją premierę".

PRZEKLĘTY DAR to historia Liz Becker. Poznawałem ją od pierwszych stron książki. Krok po kroku Autorka przedstawiała mi jej charakterystykę odkrywając tajemnice w niej drzemiące, także te z przeszłości, z dzieciństwa. Historia ta jest opowiedziana w pierwszej osobie i podzielona na 8 części. Liz posiada dar, który staje się przyczynkiem do tej opowieści. Przez cały czas czytania tej książki powracały do mnie słowa jej ojca, że absolutnie nie może ona mówić o tym darze, który z jednej strony jest cudem a z drugiej przekleństwem. Razem z Liz biłem się z myślami, co ja bym zrobił posiadając taki dar?

Liz wiedzie spokojne życie wychowując córkę, która pewnego dnia... no właśnie – i tu stawiam kropkę, gdyż mogłbum napisać za dużo, a przecież chcę Was zachęcić do sięgnięcia po tę książkę.

Ta historia tak mnie zaintrygowała, że choćbym miał zginąć razem z Liz to musiałem ją poznać do końca. Towarzyszyłem więc bohaterce do ostatniej strony książki. Jej stres stawał się moim. Moje myśli, raz po raz, zajmowały jakieś dziwne obrazy, które nie chciały wyjść z mojej głowy – to było dziwne doświadczenie.

Odczuwałem silne emocje. Były momenty kiedy z trudem łapałem oddech – czułem, że zatracam się w nicość i rozpadam na drobne kawałki. Historia stworzona przez Autorkę to w mojej ocenie opowieść o życiu – o codziennym zmaganiu się z tym co przynosi nam los. Tu, za przyczyną zbudowanej fabuły, prostym językiem pokazuje jak ważnymi są ludzie, którzy nas otaczają. "Mówią, że na wiele rzeczy potrzeba czasu, on goi rany. Zgadzam się z tym, chociaż nie do końca. Nie goi, a leczy. I to dość powoli, ale jednak leczy". Historia Liz kończy się wraz z kropką postawioną na końcu książki. Ale to zakończenie daje mi nadzieję na ciąg dalszy.

Ufam, że dane mi będzie spotkać się kolejny raz z Liz czego życzę sobie i Wam. Polecam! Czytajcie!
PS. A czy ty masz jakiś przeklęty dar ?