Tajemnice przyjaźni recenzja

“Tak bardzo za nim tęskniłam... za jego spojrzeniem, dotykiem, bliskością ciała. Tak bardzo chciałam, żeby zobaczył naszą córkę.”

Tak jak opis naprawdę mnie zaintrygował, tak sama treść już od początku budziła we mnie mieszane uczucia.

Ale zacznę od tych pozytywnych stron tej książki. Na pewno czytało się ją naprawdę przyjemnie i szybko. Niektóre momenty były mocno zaskakujące, a samo zakończenie wywołało we mnie niemały szok i ciekawość tego co wydarzy się dalej.

Jest to historia pełna zagadek, zwrotów akcji i jak mówi sam tytuł - tajemnic.

Postaciami grającymi główne role w tych zagadkach i o których wiemy od początku to Julia i Karolina. Dwie przyjaciólki, które po kilku latach znowu się spotykają, a ich losy i historie znowu się łączą i przeplatają. Ale czy faktycznie przez te kilka lat nie miały ze sobą żadnych choć maleńkich powiązań? No właśnie o to chodzi w całej tej historii. To co wychodzi na wierzch całkowicie zmienia ich życie.

Książka ma w sobie naprawde wielki potencjał. Historia jest ciekawa i wciągająca. Postacie barwne. Tylko jak dla mnie to wszysko jest zbyt powierzchownie opisane. Książka liczy zaledwie 150 stron i po zobaczeniu takich motywów jak porwanie, zabójstwo, tajemnice i kłamstwa zastanawiałam się jak tyle motywów i do tego dosyć rozległych może zmieścić się w tak krótkiej książce. I zmieściły się, choć tak jak pisałam wcześniej przez grubość tej książki one po prostu nie były zbyt szczegółowo opisane.

Momentami czułam się jakbym czytała streszczenie, ponieważ akcja działa się w niej po prostu za szybko.

Gdyby tylko ta historia była bardziej rozbudowana, bardziej szczegółowo opisana to czuje, że o wiele bardziej by mi sie podobała.

“Nigdy nie wiemy, co się wydarzy, a chwila, która zaraz ma nadejść, wciąż jest dla nas tajemnicą. Często porównywałam morze również do ludzi, do ich charakterów. Każdy człowiek z natury jest łagodny, przyjazny, uczynny i kochany, lecz są chwile, gdy pokazuje swoje drugie oblicze. Staje się kłótliwy, zazdrosny, złośliwy.”