Recenzja książki Siedmiu książąt i tysiącletni labirynt tom IV

Wiecie jak to jest kiedy przychodzi paczka do domu i we dwoje rzucacie się by ją otworzyć? Tak właśnie było, gdy przyjechała paka od wydawnictwa Waneko i oboje z Kruszynem biegliśmy do listonosza – oczywiście oboje chcieliśmy ją otworzyć, chodź z różnych pobudek. Ja, bo wiedziałam co tam znajdę i nie mogłam się do czekać, a Kruszyn… no cóż, mój mąż po prostu lubi otwierać pudełka =D

Przybyła zatem ostatnia część Książąt i nawet mój głodny kocur nie mógł mnie odciągnąć od lektury (dobrze, że mam męża to ma mnie kto wyręczyć w karmieniu kota, który wcale nie jest głodny, tylko zwraca na siebie uwagę). Przygoda, która teoretycznie trzymała nas nadal w napięciu przed faktem, kto zostanie cesarzem.

Nie zaprzeczanie nadal uważam, że napisy są doskonale dopasowane do ślicznej kreski, która obfituje we wszelakiego rodzaju zygzaki oraz zdobienia, a ja skorka nad sroki mangowe, wielbię miłością mangową takie rozwiązania. Podobało mi się rozwiązanie odnośnie całej uknutej intrygi, jednakże zakończenie było już wcześniej przewidywalne. Mimo to łyknęłam tę część aż trzeszczało (Kruszyn trzy razy o coś mnie pytał po czym się obraził =P). Niemniej jednak całość jest naprawdę dobrze, mimo tego maluśkiego niedociągnięcia jakim jest zakończenie, którego jesteśmy pewni naprawdę bardzo wcześnie. Tak czy siak, nadal ta seria jest w moim TOP 10 i nadal serdecznie i jeszcze wakacyjnie ją Wam polecam! ♥