Przewodnik lesbijki po katolickiej szkole recenzja

Chciałabym uściskać mocno Yami, bohaterkę „Przewodnika lesbijki po katolickiej szkole” za to, że tak dzielnie poradziła sobie z przeciwnościami losu na drodze do „bycia sobą” i cieszę się, że miałam szansę jej w tym towarzyszyć kibicując nieustannie. Żałuję natomiast, że byłam tylko obserwatorem i w trudniejszych momentach nie mogłam jej dodać otuchy, czy cieszyć się razem z nią ze wszystkich małych sukcesów. Młodzież potrzebuje takich wzorców, z którymi może się utożsamiać, które nie są idealne i nie patrzą z piedestału. Yami nie reprezentuje tylko społeczności LGBT, ale tak naprawdę każdą młodą osobą, która jest zagubiona w świecie dorosłych, która szuka swojego miejsca, która pragnie być widzialna i doceniona, która musi nieustannie walczyć o swoje przekonania, wreszcie która musi dojrzeć do tego, by dać sobie prawo do bycia sobą.

To jest książka, która z jednej strony bawi, wzrusza i dostarcza rozrywki, a z drugiej potrafi momentami przygnieść dosyć trudnymi tematami, jak homofobia, rasizm, czy myśli samobójcze. Na szczęście wg mnie Sonora Reyes potrafiło znaleźć tzw. „złoty środek” i wierzę, że wiele czytelników to poczuje. Historia Yami to przede wszystkim opowieść o relacjach: tych dobrych i tych złych, tych skomplikowanych i tych niejednoznacznych. Wiele z nich ewoluuje na naszych oczach, co na pewno będzie cenną nauką dla młodych czytelników. Duże wrażenie robi kreacja postaci, które wychodzą tak naprawdę poza ramy książki, bo są bardzo wiarygodne. Językowo jest młodzieżowo, naturalnie i świeżo. W przypadku polskiego przekładu wg mnie Dominik Górka spisał się bardzo dobrze.

Na koniec jeszcze o samym tytule, który w takim kraju jak nasz może być odbierany jako manifest, co mnie osobiście bardzo cieszy, bo być może właśnie dlatego skłoni więcej osób do lektury. Duża część naszego społeczeństwa żyje w pewnego rodzaju „katolickiej bańce”, którą trudno przebić. Cóż, nie trzeba by było tego robić, gdyby kościół kwestię tożsamości płciowej i orientacji seksualnej po prostu zostawił w spokoju.

Takiej bohaterki i dumnej reprezentatki jak Yami zazdroszczę społeczności LGBT!

PS Cieszę się, że osoba autorska pokazuje też namiastkę kultury meksykańskiej!