Pszczelarz z Sindżaru recenzja

Czytając gazety i ogladając serwisy informacyjne ciężko nie na trafić na problem uchodźców, niekończącej się wojny na Bliskim Wschodzie i ludzki dramat. Jak to wyglądało w 2014 roku, gdy ziemie Iraku pustoszyło ISIS? Ten temat w swojej książce chce nam przybliżyć Dunya Mikhail, irakijska poetka i reporterka.
 
 " - Tak, rozumiem - odparłam, wyobrażajac sobie, że trudno zjeść normalnie posiłek, gdy dokoła wali się świat."
 
 Można by rzec, że książka to zbiór wywiadów przeprowadzonych przez autorkę. Rozmawia ona telefonicznie z tytułowym Pszczelarzem - Abduallahem, który wszystkimi możliwymi środkami ratuje porwane przez ISIS (Daesz) kobiety, narażając przy tym swoje życie i życie swoich pracowników. Historie te są bardzo smutne i trudne. Ciężko przejść obojętnie obok porwań, gwałtów, niewolnictwa i najczęściej - śmierci. Bo śmierci jest najwięcej. Opisy masowych egzekucji wykonywanych w imię boga u mnie wywoływały złość, ale i bezsilność, a na usta cisnęło się pytanie - dlaczego świat nie reaguje na takie okrucieństwo? 
 
 " Ale problem nie w tym, że świat się skończy, lecz że będzie trwał niezmieniony."
 
 Świadectwa uwolnionych kobiet i mężczyzn są jednak pokazane w sposób suchy, miałam wrażenie jak przy czytaniu opisów z wikipedii. Rozumiem, że autorka nie mogła ze wszystkimi spotkać się osobiście, ze względów bezpieczeństwa, ale jako pisarka na pewno mogła wczuć się w tragedię tych ludzi. Z kolei rozdziały zawierające jej wspomnienia, są pokazane w sposób wzniosły i poetycki. Czuć, że chciała połączyć swoje zainteresowania w jedną całość, ale według mnie zamysł minął się z wykonaniem. 
 
 Uważam, że jest to lektura, którą każdy powiniem przeczytać. Tak jak czytamy wspomnienia z II wojny światowej, tak powinniśmy czytać o tym, co dzieje się tuż obok nas. Mimo że trudna, mimo że nie idealna, to powieść jest warta każdej minuty spędzonej na czytaniu. 
 
 Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Otwartemu.