Małe Licho i babskie sprawki recenzja

Na kolejną część przygód Licha czekałam z wielką niecierpliwością i zaciekawieniem, ponieważ poprzednie części bardzo, ale to bardzo mnie się podobały i chciałam dowiedzieć się co znów spotka naszego niezwykłego bohatera. Zamówiłam przed premierą i dotarła, mogę to powiedzieć „mam i ja”. Hurra!!!

Przenosimy się o zgrozo do murów szkolnych, problemów związanych z nią, bo to już poważna nauka się zaczyna i trzeba się naprawdę uczyć oraz ogólnych problemów dorastania i tą nieszczęsną pierwszą miłością. Bo kto z nas w młodości jej nie przeżył. Mamy okazję powspominać tamte czasy. Dla niektórych mile spędzone, a dla niektórych nie.

Zacznę może od okładki bo przyciąga oko. Jest dość kolorowa przedstawiająca Bożydara z przyjaciółmi i zapowiadająca powrót do szkoły. W grupie biegnących chłopców pojawiła się dziewczyna – nowa bohaterka tej powieści. Czym nas oczaruje i co wniesie do książki o tym na pewno się dowiemy?

Jest to już czwarty tom przygód Bożydara. Tym razem bohater jest w czwartej klasie i wychodzimy z czasów beztroskiego życia dziecięcego i zaczynamy w końcu dorastać i mieć obowiązki szkolne. Pierwsze problemy z przedmiotami i nowi nauczyciele czy jakoś z tego wyjdzie. Kto będzie mu pomagał przy lekcjach? No i zmiana która nadeszła to nowa koleżanka o imieniu Zmyłka, z którą dzieli jedną ławkę. Czy znajdą wspólne tematy i się zaprzyjaźnią, a może coś więcej będzie ich łączyło?

W tej części mało jest Licha powiedziałabym, że pojawia się i znika, a szkoda, bo dobrego anioła nigdy za mało.

I to zło czające się za rogiem. Czy wyjdą z tego cało?

Marta Kisiel tym razem mnie, nie oczarowała, ta część najmniej mi się podobała, nie wniosła świeżości, którą czułam w poprzednich częściach. Przygoda mnie nie porwała w szkolnych murach, była dla mnie nijaka. Szkoda bo poprzednie części były świetne. Może jak ktoś nie czytał poprzednich części będzie miał inne odczucia, a może młodsze grono inaczej na to spojrzy.

Nie zawiodłam się na ilustracjach Pauliny Wyrt, bo są naprawdę ciekawie przedstawione i w klimacie od samego początku tej serii są śmieszne, zabawne momentami czuć grozę na jej ilustracjach i uważam, że warto o tym również wspomnieć.

Do książki mimo to zachęcam bo warto czytać i powspominać, a czasem czegoś się też nauczyć i wynieść mądrego.