Gorszy recenzja

Cóż to była za czytelnicza przygoda. Od pierwszych stron literki tej opowieści łaskotały moją szyję wywołując ciarki na całym ciele. Udając nieustraszonego zanurzyłem się w mrocznych odmętach historii Ewy i Adama.

Ewa, lubi samotność, w której odzyskuje harmonię. Zajmuje się domem, a w wolnych chwilach zamyka się w swojej pracowni, gdzie wykonuje witraże. Nosi w sobie skazę, "coś przyciągającego mężczyzn, którzy wiedzą lepiej" od niej, co jest dla niej dobre. Żona Adama.

Adam, tytułowy gorszy. "Chudszy, słabszy, mało męski, mniej odważny, głupszy" – wiele razy słyszał w dzieciństwie od ojca. W dorosłym życiu ceniony lekarz psychiatra. Brzydzi się krętactwem. Całe życie czuję się zależny od kogoś. Czuję się gorszy, kiedy chce być sobą. Mąż Ewy.

Czytałem. Towarzyszyłem. Obserwowałem. Im głębiej "wchodziłem" w tę opowieść tym bardziej podświadomość !kazała! mi osądzać – oceniać i krytykować. A ja tego nie chciałem. Brzydzę się tym! Pragnąłem zrozumieć dlaczego? skąd? po co? To poczucie niezgody we mnie powodowało, że zapadałem się w głąb siebie szukając odpowiedzi.

Losy Ewy i Adama pokazały mi jak łatwo odwrotnie odczytywać intencje innych, jak często nadinterpretowujemy fakty, jak mocno mijamy się w najprostszych znaczeniach. A to wszystko ma ogromny wpływ na nasze relacje, samopoczucie, życie...

Trwałem w tej historii, choć przestałem oddychać. Przestrzeń i czas zakrzywiły się. Zaszłość, teraźniejszość i wszystko, co będzie wymieszało się. "Oczami struchlałej duszy" patrzyłem na to co tutaj się działo.

Całą historię poznawałem z perspektywy Ewy i Adama w dwóch liniach czasowych "teraz" oraz "dawniej". Czytało mi się ją dobrze. W żadnym momencie lektury nie odczuwałem, że napisana została przez dwie osoby. Wszystko się tutaj zgadzało, było kompletne, tworzyło spójną całość.

No może poza zakończeniem, które mi się nie spodobało. Bo nie tego chciałem. Bo liczyłem na coś innego. Zaniemówiłem! Byłem wstrząśnięty! Cały czas jestem poruszony. Cały czas uciekam w głąb siebie...

Polecam! Czytaj!