Trzy siostry. Burza recenzja

Katarzyna Michalak napisała ponad pięćdziesiąt bestsellerowych powieści, a ja dopiero teraz rozpoczynam przygodę z piórem autorki. Nie wiem, jak to się stało, że do tej pory nie miałam okazji sięgnąć po tak poczytne publikacje.

Trzy siostry Daniela, Dorota i Dominika mieszkają u znajomego we wsi Koniecpolska, gdyż ich dom jest remontowany. Niedawno poznany Witold Sejbert manipuluje nimi, wcielając w życie zaplanowaną intrygę okrutnej kobiety, która chce zaszkodzić siostrom. Los je nie oszczędza, a dodatkowo niespodziewane wypadki mnożą się, w spokojnej dotąd miejscowości. Na szczęście są ludzie, którzy robią wszystko, by nie dopuścić do ich krzywdzenia.

Fabuła zaskakuje kilkukrotnie, bohaterki emanują dobrem, otulając nas swoim ciepłem tak, jak wieś Koniecpolska, w której toczy się akcja. Przekrój postaci i ich relacje bardzo różnorodne i ciekawe, a same siostry, każda na swój sposób intrygująca, z bolesną przeszłością. Kobiety wyraziste oraz mężczyźni zaskakują swym zachowaniem, każdy z nich zasługuje, by zając więcej miejsca w książce. I to właśnie kreacja bohaterów jest dla mnie głównym atutem powieści.

„Trzy siostry. Burza” to historia, gdzie przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć, a intrygi burzą spokój i rodzinną atmosferę. Otrzymujemy obraz rodziny, która się wspiera, mimo ludzi próbujących im zaszkodzić. Wyraźnie zaznaczone to, co najważniejsze; siostrzana miłość, to, że mają siebie. Niektóre wątki nieprawdopodobne, ale za sprawą wartościowych i silnych bohaterek, urzekają. Są tajemnice i niedomówienia oraz emocje w relacjach damsko-męskich. Ukazana bezcenna przyjaźń i rodzina, mająca mocne więzy, że nie sposób ich rozerwać i to daje nadzieję na pokonanie wszelkich trudności. Źli ludzie będą zawsze tuż obok, ale tylko od nas zależy, czy pozwolimy im ingerować w nasze życie. Gdy się poddamy, wykorzystają sytuację, dlatego trzeba dbać o swoje szczęście i nie pozwolić, by ktokolwiek je niszczył.

Poprzednia część to „Iskra”, a kolejna „Cisza”. Ja zaczęłam od drugiej „Trzy siostry. Burza”, ale nie czułam niedosytu, bo fabuła płynnie poprowadzona. Niektóre sprawy wyjaśnione, ale oczywiście, by powstał pełen obraz losów bohaterów, najlepiej przeczytać wszystkie po kolei.