Kapłan recenzja

Jak wytłumaczyć serię dziwnych, niemal abstrakcyjnych zdarzeń, zaginięć, tajemniczych zabójstw i przypadków niemożliwej do zdiagnozowania choroby?

Czy mają z nimi coś wspólnego członkowie potężnego bractwa Aurelitów, znanego dotąd jedynie z prastarych mitów?

Czy policji uda się odnaleźć klucz do rozwiązania tej zagadki?

I w końcu, kim jest tajemniczy duchowny, którego śladem rusza dwójka śledczych?

Pierwszy tom w serii "Kapłan" Krzysztofa Kotowskiego to zagadkowy thriller hipotetyczny, w którym odnajdziemy elementy kilku różnych gatunków - thrillera, horroru, a nawet fantastyki.

Choć akcja powieści rozgrywa się w rzeczywistości na początku XXI wieku, bohaterowie uczestniczą w iście nadprzyrodzonych wydarzeniach, a wydarzenia z przeszłości mają dla fabuły bardzo istotne znaczenie.

Tu nic nie jest ani proste, ani oczywiste, a każde pytanie, zamiast przybliżać do rozwiązania, rodzi kolejne wątpliwości.

Kim jest człowiek o niezwykłych zdolnościach - ksiądz Krzysztof Lorent - przez wtajemniczonych zwany „Kapłanem”, którego (jak mówią legendy) obawiają się sami Aurelici i który, jako jedyny, może pokrzyżować ich plany.
Głównego bohatera poznajemy w momencie, w którym, jako pacjent szpitala psychiatrycznego, stanowi dla lekarzy nie lada wyzwanie. Specjaliści wydają się być kompletnie zaskoczeni niespecyficznymi objawami i nie potrafią postawić żadnej konkretnej diagnozy.

Jak się okazuje, ksiądz posiadł zdolność władania wieloma pradawnymi językami oraz, w niewytłumaczalny sposób, nabył umiejętności wielu poprzednich pokoleń.
Czy, jak utrzymują psychiatrzy, "choroba" Lorenta okaże się być potężnym darem, a może wręcz przeciwnie, stanie się jego najgorszym przekleństwem?
Powieść podzielona jest na dwie części, z czego pierwsza zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. Wartka akcja, interesujące wydarzenia, które przeplatały elementy historyczne i nowo pojawiające się postaci, stworzyły bardzo wciągającą historię.

Niestety w drugiej części było już gorzej. Tempo nieco siadło a wciąż pojawiające się teorie spiskowe w pewnym momencie stały się po prostu męczące i zupełnie oderwały mnie od głównego motywu powieści.

Pomimo kilku mankamentów uważam, że eksperyment, którego dokonał Kotowski był naprawdę interesujący, a dodając do niego wyjątkowo lekki i przyjemny w odbiorze styl pisania, stworzył świat, który znajdzie wśród czytelników wielu zwolenników.

Ja zdecydowanie polecam choćby spróbować, a nóż okaże się, że odkryjecie gatunek, który pochłonie was bez reszty.