Świeży recenzja

"Świeży" Nico Walker, przełożył Krzysztof Cieślik⁣
⁣
To, że ta książka potrafi wzbudzić kontrowersje i wywołać skrajne emocje widać było w okolicach premiery.⁣
Większość oburzył wulgarny język i seksistowskie podejście do kobiet.⁣
Oburzenie poniekąd słuszne, jednak czy kierowane pod dobrym adresem?⁣
Nie wyobrażam sobie tej historii napisanej uładzonym językiem ubranym w metafory, którymi będziemy się delektować. Nie spodziewałam się też żadnych ważnych przemyśleń kierowanych do czytelnika, którym miałabym przytakiwać i myśleć sobie, że oto kolejny zbłąkany, który zszedł z drogi zła i zmienił swoje życie.⁣
⁣
Ta historia, choć nie jest autobiografią, to wiele z niej ma. Nico Walker pisze o młodym człowieku, który zrujnował swoje życie wpadając w nałóg i podejmując decyzje pod wpływem chwili. Jest odzwierciedleniem jego samego i odnoszę wrażenie, że dotyczy to nie tylko opisów sytuacji, ale i zachowania oraz sposobu myślenia. Ale właśnie dzięki temu, że Nico nie silił się na ugrzecznienie tego tekstu jest on taki prawdziwy.⁣
⁣
Mamy tu do czynienia z chłopakiem, który już w college'u wpada w ramiona nałogu, a dziewczyna z którą się wiąże ma podobne upodobania. Kiedy Emily wyjeżdża on rzuca naukę i wstępuje do wojska. Wojna w Iraku to piekło. Niebezpieczne misje i wszechobecna śmierć, o którą sam się ociera, to kolejne elementy, które pogłębiają jego nałóg, a towarzystwo w jakim przebywa umacnia jego seksistowskie podejście do kobiet.⁣
Gdy wraca do domu nie potrafi sobie poradzić z rzeczywistością, nie może liczyć też na żadną pomoc. Jest tak bezradny, że podejmuje jedną głupią decyzję za drugą. W którymś momencie zabrnął w to już tak daleko, że nie widzi już innej drogi. Staje się degeneratem i przestępcą. Napada na banki, bo tylko tak może zdobyć pieniądze na heroinę, dzięki której wszystko mu jedno.⁣

To książka, która nie zachwyca ani piękną historią, ani językiem. To książka, której się nie lubi, a główny bohater nie wzbudza ani sympatii, ani współczucia.
Ale dla mnie ta książka nie jest po to, aby lubić czy współczuć. Ona ma nam opowiedzieć prawdziwą historię. Historię ludzi z rynsztoka. A ten rynsztok będzie bluzgał, ubliżał, poniewierał. Dla rynsztoka nie ma świętości. Nic dla niego się nie liczy. Tylko tu i teraz. Brutalnie? Tak! Ale dzięki temu prawdziwie. Ładniej nie będzie.
Ja nie powieszę na niej psów. Bo dlaczego mam zakłamywać rzeczywistość i mówić, że coś pachnie, gdy tak naprawdę śmierdzi?
Nie podoba mi się postawa bohatera, ani język, którym mówi. Jednak uwierzyłam tej historii i zobaczyłam w niej, jak to jest znaleźć się na dnie.