W pierścieniu ognia recenzja

Dzisiejsza młodzież dla wielu starszych osób jest niewychowana, bezwstydna i obłudna. Uważają, że wszystko kręci się wokół narkotyków, alkoholu i seksu. Tak naprawdę większość osób nie jest zgodnych z tą etykietą. Nie którzy po prostu są tacy z pozoru, ale tak naprawdę potrafią być wrażliwymi i odważnymi ludźmi. Katniss to dziewczyna, która dokonała wielkiego. W jej świecie, nawet nie można powiedzieć, że ktokolwiek z młodych osób się leni. Tam każdy walczy o pracę i życie. Często również nosi na barkach utrzymanie i wyżywienie całej rodziny. Nie jest to taka prosta sprawa jak nam się wydaje, kiedy brakuje pieniędzy. W 12 Dystrykcie tylko nie liczni tak naprawdę chodzą do szkoły z pełnym brzuchem. Katniss po śmierci ojca stara się jakoś ułatwić życie jej młodszej siostrze, a matkę doprowadzić do porządku i normalności. Jednakże dopiero po Igrzyskach jej życie staje się koszmarem...

Po powrocie do Dwunastego Dystryktu, po raz pierwszy para zwycięzców wita się z rodzinami oraz znajomymi. Jednak sielankę przerywa prezydent Panem, dając do zrozumienia Katniss, że władzom nie spodobała się jej postawa podczas Igrzysk i że teraz będą mieć ją na oku. Jeżeli w jakikolwiek sposób Katniss po raz kolejny podpadnie Kapitolowi, karę śmierci poniesie jej przyjaciel, Gale. Podczas Tournee Zwycięzców, dziewczyna uświadamia sobie, że została symbolem buntu, a większość ludzi, nawet z innych Dystryktów, staje po jej stronie.

Pierwszą częścią tej serii byłam po prostu oczarowana. Światowy bestseller, w moich oczach stał się prawdziwy arcydziełem. Po jej skończeniu, jak najszybciej chciałam się wziąć za czytanie drugiego tomu, lecz aby was nie zanudzać ciągłymi recenzjami o Igrzyskach, zrobiłam sobie przerwę Millenium. Czy druga część utrzymała poziom poprzedniej? Oczywiście, że tak, a jakże inaczej!

Od samego początku do samego końca, czuć atmosferę i to napięcie jakie stworzyła autorka. Podczas czytania, akcja cały czas idzie naprzód. Ja, chcąc wiedzieć co będzie dalej, czytałam do upadłego. Książka strasznie wciąga. Dodatkowo Suzanne Collins ma lekki i przyjemny w czytaniu styl. Chyba książka posiada wszystko to co powinien mieć dobry bestseller. Bohaterzy są genialni, fabuła oryginalna, a opisy nie nużą i są zastosowane w odpowiednich momentach oraz konieczności. Ja jestem bardzo wrażliwą osobą i wstrząsnął mnie jeden moment. Zapewne ci co czytali wiedzą o który mi chodzi (Gale). Po prostu nie mogłam czytać i bałam się przewrócić stronę. A to bardzo dobrze świadczy o autorce, która chciała nam pokazać okrutny świat, bez wolności słowa oraz robieniu tego co nam się podoba. Ukazała nam świat w zupełnie innych barwach i zmusiła do przemyślenia nad swoim postępowaniem, czyli narzekań na to co mamy. Ostatnia strona zostawiła mnie w niepewności oraz chęci przeczytania następnej części.

Druga część z serii "Igrzyska śmierci" mnie nie zawiodła, ale odczułam zbyt duże podobieństwo do pierwszego tomu. Autorka utrzymała poziom. Seria jest naprawdę warta przeczytania. Polecam każdemu i zapewniam, że się nie zawiedzie.