Wachmistrz. Dogrywka recenzja

Krzysztof Bochus "Wachmistrz Dogrywka",

Czy chętnie słuchacie audiobooków? Czy macie takie książki, których odsłuchiwana wersja jeszcze długo potem w Was pozostawała? Przyznam, że ja bardzo lubię tę formę książki. Najczęściej słucham książek podczas wszelakich prac domowych. Sięgam wtedy po lektury, których akcja toczy się wartko, a zarazem po takie, przy których nawet chwilowe rozproszenie, nie spowoduje utraty ciągłości historii. Kiedy tylko pojawił się niedługo po premierze "Wachmistrz Dogrywka", wiedziałam, że siegnę po niego w najbliższej wolnej chwili. Wysłuchałam go zatem pomiędzy innymi czytanymi w międzyczasie książkami. I naprawdę polecam.

Wydarzenia tej części mają miejsce niedługo po poprzedniej. Tym razem Wachmistrz Kukulka i radca Abell będą mieli do czynienia z powtarzającymi się kradzieżami przeróżnych wartościowych rzeczy, w tym dzieł sztuki, z domów bogatych mieszkańców Wolnego Miasta Gdańska. Kto jest na tyle odważny, że dopuszcza się rabunków w położonych w centrum, w dużych skupiskach ludzi, domach? Na czyje zlecenie działa?

Uwielbiam duet Abell i Kukulka. Dwóch facetów, jakże różniących się od siebie, a zarazem ufających sobie na 100%, gotowych na wszelkie poświęcenie. Kiedy jeden wpada w tarapaty, drugi zrobi wszystko, żeby go z nich wydostać. Nawet jeśli dowody mówią co innego. Braterstwo dusz.

Po raz kolejny autor cofa się także do przeszłości wachmistrza Kukulki. Tym razem odkrywa przed czytelnikiem większy fragment jego młodzieńczej historii. Okazuje się bowiem, jak niezwykle długą i krętą drogę przeszedł ten, żeby teraz pracować w policji.

Świetnie przedstawiony jest również przedwojenny klimat Wolnego Miasta. Jest mrocznie, niebezpiecznie, a życie ludzkie nie ma tu wysokiej ceny. W portowych dzielnicach dzieje się wiele, nikt nie lubi współpracować z policją, za to o guza jest tam zawsze łatwo, bo oprychów i innych typów spod ciemnej gwiazdy, załatwiających przeróżne swoje porachunki, nigdy nie brakuje. Świetnie było powrócić ponownie do Gdańska.