Blizna recenzja

Nowy Rok 2018 roku. W rozpadającym się budynku gospodarczym policja odnajduje zwłoki młodej kobiety. W tym samym czasie, dwadzieścia kilometrów dalej, inna dziewczyna budzi się w rozbitym samochodzie, który należy do policjanta – Błażeja Urygi. Jak się tam znalazła? W krótkim czasie pojawiają się kolejne ofiary. Komisarz Robert Kreft przystępuje do działania. Ma trzy ofiary, z których każda zginęła w inny sposób. Teoretycznie nie ma powiązań między zabójstwami, nie ma dowodów na działanie seryjnego mordercy, a jednak coś łączy te sprawy. Kreft musi zmierzyć się z przeszłością i tam szukać rozwiązania. To tak w skrócie o fabule „Blizny”( w wielkim skrócie).To zaledwie wierzchołek góry lodowej, który powoli się wynurza i odkrywa gorzką prawdę i traumy sprzed lat.

Przemysław Żarski to moje tegoroczne odkrycie. Kiedy w maju przeczytałam „Ślad” stwierdziłam, ze jest to bez wątpienia jeden z lepszych kryminałów jakie przeczytałam w tym roku. Nawet w najśmielszych snach nie przypuszczałam, że jeszcze użyję w tym roku tego sformowania, ale muszę! Ponieważ „Blizna” to bez wątpienia kolejny rewelacyjny kryminał, od którego nie można się oderwać. Żarski znów to zrobił! Zafundował mi masę emocji i napięcia. Trzymał mnie w niepewności, podrzucając mylne tropy i zwodząc na manowce. Na dwa wieczory wydarł mnie światu i wciągnął w mroczną otchłań przesiąkniętą zbrodnią i duchami przeszłości. Zastanawiacie się co mnie tak urzekło? Wszystko! Doskonale skonstruowana fabuła, intryga, lawirowanie między współczesnością i przeszłością, kreacje bohaterów, zagmatwane śledztwo, sposób jego prowadzenia i przede wszystkim zakończenie. Oczywiście jest jeszcze Robert Kreft. Chociaż w swoim życiu poznałam już kilku komisarzy (z a jednym łaziłam po Chełmży, z innym po górskich szczytach), to dla Roberta znalazło się również miejsce i z nim włóczę się po Sosnowcu i Katowicach.

„Blizna” to świetnie skonstruowany i przemyślany kryminał, ale nie tylko. Jest tu wiele przemyśleń dotyczących życia. Czytając tę książkę uświadamiamy sobie, że przeszłość nieustannie kroczy za człowiekiem, odciska piętno, pozostawia blizny, które nie chcą się zagoić. To połączenie sprawia, że trudno oderwać się od lektury i odwlekać poznanie zakończenia. To petarda wśród wrześniowych premier, a nawet pokuszę się o stwierdzenie, że tegorocznych premier! Mnie wciągnął ten klimat i już z niecierpliwością czekam na kontynuację, a was gorąco zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję. Myślę, że Przemysław Żarski jeszcze nas zaskoczy. Nie zastanawiajcie się. Czytajcie!!