Wdowa recenzja

"Wdowa" Fiona Barton⁣
od @wydawnictwoczarnaowca⁣
⁣
Thriller psychologiczny jest ostatnio jednym z gatunków, po które sięgają debiutanci. Oznacza to, że zarówno starzy wyjadacze, jak i osoby debiutujące, muszą się nieźle napocić, żeby zaskoczyć i zadowolić czytelnika. My też mamy coraz większe wymagania i oczekujemy nie tyle historii, która nas zadziwi (bo o taką coraz trudniej), ale żeby była napisana w sposób, który nas nie znudzi i będzie trzymał w napięciu. Nie zawsze muszą być to niespodziewane zwroty akcji, ważne by postaci kreowane przez autora do nas przemówiły, żeby, mimo fikcyjnej historii, były prawdziwe.⁣
⁣
Opis tej książki wzbudził moją ciekawość i oczekiwałam mrocznych, wstrząsających historii, które ujawni żona, po tym, jak jej mąż ginie w nieszczęśliwym wypadku.⁣
I choć wyłania się z niej kilka tragedii ludzkich, to wciąż nie jestem pewna na co, tak naprawdę, chciała położyć nacisk autorka.⁣
Lubię, gdy książka jest wielowątkowa, czasem jednak jest to ze szkodą dla niej, gdyż autor nie zawsze potrafi wyważyć, który z nich mógłby być jedynie akcentem, bez potrzeby jego nadmiernego rozbudowania. Tu mamy z tym do czynienia. I niestety atmosfera duszności i napięcia przerywana jest niepotrzebnymi wstawkami, które wybijają z rytmu, a nawet powodują pogubienie się w narracji.⁣
⁣
Jean to żona uzależniona od męża, która nie jeden raz zmuszona jest kłamać na jego prośbę. Odnosiłam wrażenie, że albo jest totalną idiotką, że wierzy w jego kłamstwa, albo okłamuje samą siebie, bo nie chce się przyznać przed sobą i innymi, że jej małżeństwo to porażka. Gra idealną żonę trwającą przy ukochanym człowieku.⁣
Jej życie od chwili podejrzenia Glena o uprowadzenie małej Bell jest pasmem udręki, ale gdy spojrzeć na to, co odsłania po jego śmierci, chyba takie było od początku.⁣
⁣
Autorka oddaje w głównej mierze głos Jean i opowieści o tym jak wyglądało jej życie z Glenem.⁣
I ten pomysł uważam za duży plus dla książki. Poznać historię z perspektywy żony pedofila jest kuszące, jednak w pewnym momencie byłam znudzona tą opowieścią, którą można byłoby skrócić na rzecz zajęcia się bardziej postacią Glena oraz dopracowaniem wątków śledztwa prowadzonego przez policję i dziennikarkę.
Tym, co namiętnie czytają thrillery nie odradzam, bo po niektórych opiniach widzę, że jest sporo osób, którym książka się podoba. Ja też nie jestem dla niej całkowicie na nie, bo były momenty wciągające 😉