Recenzja książki Kołysanka dla Łani

„Kołysanka dla Łani” to kolejna książki Ewy Formelli z cyklu Szkatułka wspomnień. Kolejna wzruszająca podróż przez ciężkie wojenne czasy, przeplatana migawkami z teraźniejszości.

Współcześnie:

Zygmunt, starszy już pan, nie pamięta niczego ze swojej przeszłości. Nie wie nic o swojej rodzinie, nie ma pojęcia, czy jest na tym świecie ktoś, kto może go szukać, tęsknić, kochać. Mieszka, gdzie popadnie, czasami w parku na ławce, czasami w schronisku dla bezdomnych. Kiedy pewnego dnia zauważa Alicję, zadbaną, uroczą kobietę około pięćdziesiątki, nie może wyrzucić jej obrazu ze swojej pamięcią. Tak bardzo mu kogoś przypomina, kogoś z przeszłości, kogoś, o kim wie, że istniał, ale szczegóły nie chciały wypłynąć na powierzchnię. Kiedy przez przypadek Zygmuntowi udaje się powstrzymać drobnego złodziejaszka i ocalić własność Alicji, ta proponuje mu nocleg w swoim domku gościnnym. I tak rozpoczyna się ta niezwykła przyjaźń.

Czasy drugiej wojny światowej:

Leśni partyzanci przyjmują do swojego grona dwie młode dziewczyny: Danusię i Jadwigę. To siostry, z których Danuta, potraktowana w bestialski sposób przez Sowietów, pobita i zgwałcona, oczekuje dziecka. Kiedy umiera, wydając na świat córeczkę, jej siostra i najbliższy jej sercu partyzant o pseudonimie Ryś, muszą oddać dziecko pod opiekę sióstr szarytek.
Partyzanci to z reguły ludzie bardzo młodzi, którzy, z powodu czasów, w których przyszło im żyć, muszą dorosnąć szybciej, niżby to miało miejsce w normalnych, spokojnych czasach.

Wskutek działań wojennych, Ryś i Jadzia zostają rozdzieleni. Nie dane im będzie doświadczyć razem szczęśliwej, powojennej przyszłości. Ale czy uda im się o sobie zapomnieć?

Dlaczego Zygmunta nie opuszcza wrażenie, że zna Alicję? Co kryje się za dziwnymi obrazami, pojawiającymi się w jego głowie? Czy to przebłyski wspomnień, czy tylko sny, w których widzi las, czuje zapach konwalii, smak kaszy z grzybami i, co najważniejsze, odczuwa obecność kogoś, kogo bardzo kocha?

Ewa Formella przedstawia nam historie oparte na prawdziwych wydarzeniach i wspomnieniach tych, którzy przeżyli. Dlatego nazwa cyklu Szkatułka wspomnień wydaje się być tu bardzo na miejscu. Autorka pracuje jako opiekunka osób starszych i niepełnosprawnych i z tego powodu stała mi się bardzo bliska. Nie znam Pani Ewy osobiście, ale wydaje mi się, że miałybyśmy wiele wspólnych tematów do przegadania przy kawie 😊 Autorka traktuje pisanie jako pasję, a ja tę pasję kupuję. Wzruszają mnie jej opowieści.