Nieczyste zagrania recenzja

Ethan Blackmore to mafioso z aspiracjami. Człowiek niesłychanie żądny, władzy, wręcz od niej uzależniony. Nie chce pracować dla bossa, to on chce być bossem. Bez wahania sięga po wszystko, co mu się podoba. Nie przyjmuje odmowy. Uwielbia patrzeć na swoje odbicie. Jest brutalny, nie liczy się z nikim a kobiety traktuje jak swoje zabawki, jego typowa odzywka to "bądź grzeczną suką", jakby dziewczyna nie była dla niego nikim więcej niż psem. Ja swoje psy traktuję lepiej.

Judith jest częścią jego planu przejęcia władzy, zasłoną dymną. Wybrał ją, bo mu się spodobała. Ładna zabawka do kolekcji.

Dziewczyna została wrobiona w pracę w Orionie. Oszukana przez byłego chłopaka, została zmuszona do sprzedawania się w klubie, gdzie dziewczyny trudnią się nie tylko tańcem. Tam wypatrzył ją on. Bestia.

"Nieczyste zagrania" to współczesna, nieprzyzwoita wersja bajki o Kopciuszku. To erotyk, więc scen seksu jest naprawdę dużo. Są wyuzdane i brutalne, tak jak Ethan. To on tu rządzi, ale jej się to podoba.

Ethan jest przerażający. Nie da się go polubić. Nie ma w nim żadnych ludzkich uczuć: strachu, miłości, empatii. Działa jak robot. Wtedy kiedy zabija i kiedy uprawia seks. To kolejny element baśniowy w powieści: on zawsze może, ona zawsze ma orgazm. Niewiele wiemy o bohaterach, prócz tego, że ona jest prostytutką a on bandziorem bez serca. Oboje lubią kolor czarny, taniec i seks. Konkretnie to ona lubi tańczyć a on patrzyć na nią. I na siebie.

Całe otoczenie bohaterów jest mocno okrojone, ich relacja, głównie fizyczna, zajmuje 90% tekstu. Brak punktów odniesienia. Nie mają rodzin, przyjaciół. Poznajemy pobieżnie ich współpracowników, lecz nie znamy wcześniejszej historii.

Książka stanowi pierwszą część trylogii, więc mam nadzieję, że w kolejnych tomach dowiem się więcej o Judith i Ethanie. Na pewno chętnie przeczytam "Grzeszne intencje" i "Występne pragnienia".

"Nieczyste zagrania" to bardzo dobrze napisana powieść. Jest erotyka, niebezpieczeństwo i zabawne przekomarzania się bohaterów. No dobra, on też potrafi się czasem uśmiechnąć, choć stara się tego nie robić. Bardzo spodobało mi się poczucie humoru autorki. Lubię książki, przy których mogę się pośmiać, dzięki temu świetnie się bawię.

Jestem ciekawa czy w kolejnej książce z cyklu Jude wyjdzie z roli "posłusznej suki" i pokaże pazurki. Mam nadzieję, że tak się stanie.

Na zakończenie zostawiam wam parę słów obietnicy od samej autorki:

Ja już nie mogę się doczekać, a wy?