Wszystkie trupy prowadzą do Rzymu recenzja

Chyba każdy pamięta ze szkoły jakąś swoją małą zmorkę - przedmiot, którego uczenie się przyprawiało o ból głowy, a wizja sprawdzianu wywoływała dreszcze. U mnie były to fizyka i historia. Tę pierwszą odczarował mi podczas studiów profesor od filozofii przyrody. Do dziś pamiętam swoje zadziwienie, gdy do mnie dotarło, że fizyka może być ciekawa. W dziedzinie historii takim światełkiem okazuje się być Emma Southon. Przynajmniej w zakresie starożytnego Rzymu.

Czy wiecie, że Rzymianie potrafili wymierzać srogie kary osobom, które zniszczyły drzewka oliwne, a morderstwa przez długi czas nie traktowali jak zbrodni? Państwo zatem zwykle nie interesowało się sytuacjami, w których obywatel tracił życie, w związku z czym także kara rzadko spotykała oprawcę. Oczywiście były sytuacje wyjątkowe, jak np. ojcobójstwo. Jednak poza tym większość spraw kończyła się żałobą w gronie rodziny, ewentualnie zemstą, dokonaną indywidualnie przez kogoś z bliskich zamordowanego. X zabił żonę? Pewnie rzuciła na niego czar i to przez nią doszło do tragedii. Y zabił czyjegoś niewolnika? Odpowie za zniszczenie cudzego mienia. I taka to pokrętna logika panowała w tych dziwnych czasach w Rzymie...

Autorka zasypuje nas masą przykładów mordów, dokonywanych w różnych środowiskach, od tych na tle politycznym, przez zabójstwa na niewolnikach, aż po mordy w kręgach rodzinnych. Przekazuje nam tym samym ogrom historycznej wiedzy, choć czytając nie odnosi się wrażenia, że ktoś próbuje Ci tłoczyć do głowy suche fakty. Mimo niechęci do lekcji historii z czasów szkolnych, jakąś dawkę podstawowej wiedzy przyswoiłam. Jednak po lekturze "Wszystkie trupy prowadzą do Rzymu" patrzę na znane mi postaci historyczne zupełnie inaczej. W tamtych czasach w Rzymie rzeczywiście trup ścielił się gęsto, a większość istotnych zmian miała swój początek w czyjejś mniej lub bardziej drastycznej śmierci...

Można przekazać wiedzę z wysmakowanym poczuciem humoru? Oczywiście! Można zobrazować realia starożytności tak, by otworzyć głowę największego ignoranta? A jakże! Jakkolwiek może się to kłócić z tytułem, lektura tej książki to była dla mnie czysta przyjemność, okraszona zdziwieniem, zainteresowaniem i (serio!) dość często, uśmiechem.

A tę cudną przygodę do rzymskiego, morderczego świata, zorganizowało mi Wydawnictwo Otwarte, za co serdecznie dziękuję!