Wypożyczalnia Świętych Mikołajów recenzja

Jaka to jest ciepła, świąteczna historia! A właściwie historie, bo Autorka ukazuje nam równolegle, w kolejnych rozdziałach, losy różnych bohaterów.
Justyna, prawie czterdziestoletnia nauczycielka klas wczesnoszkolnych, mieszka i pracuje w małej miejscowości pod swoim rodzinnym miastem. Kocha swoją pracę i spełnia się w niej, choć czegoś jej w życiu brakuje. Szczególnie w okresie świąt dręczy ją niespełnione marzenie o własnej rodzinie i pięknym domu.
Grzegorz z miłością i dumą prowadzi swoją firmę, tytułową wypożyczalnię. Jego naturą pracoholika jest w grudniu szczególnie szczęśliwa, bo gdzie jak gdzie, ale w Wypożyczalni Świętych Mikołajów klientów nie brakuje. W domu za to zawsze czeka na niego...ukochany pies.
Magdę i jej synka czekają wyjątkowe święta. Niestety nie w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Pierwsze po rozwodzie, będę od nich obojga wymagały dużej siły.
Mikołaj dorabia w wypożyczalni. Chłopak z bogatej rodziny, wspierany przez rodziców, niestety musiał rzucić studia, by płacić za młodzieńcze szaleństwa.
Amanda szykuje się do wyczekanego ślubu. Zakochana po uszy w przyszłym mężu, już nie może doczekać się dnia, kiedy staną przed ołtarzem i wreszcie zamieszkają razem.
Tomek, narzeczony Amandy, wydaje się nieco mniej zaangażowany w przygotowania do ślubu. Ale czy to nie normalne, że facetowi jest obojętne, jakie kwiaty staną na weselnych stołach?

Czy do Justyny uśmiechnie się los i spotka ją w te święta coś więcej, niż wigilia z rodzicami i wieczór z książką?
Czy Grzegorz znajdzie w sobie odwagę, by zawalczyć o miłość?
Jak Magda poradzi sobie z trudnymi emocjami, zarówno synka, jak i swoimi?
Co musiałoby wydarzyć się w życiu Mikołaja, by uznał, że kobiety to nie tylko kłopoty i komplikacje?
Jak potoczą się przygotowania do ślubu Amandy i Tomka?

Echhh...można się pogubić? Absolutnie nie. Histore pięknie się uzupełniają, w niektórych miejscach przeplatają ze sobą. Obserwujemy zmagania bohaterów z różnymi życiowymi problemami, które są tak bardzo prawdziwe...Ja mocno kibicowałam postaciom. No...może poza Tomkiem; jemu życzylam, żeby poszedł po rozum do głowy. Chętnie poznam obiecany ciąg dalszy opowieści, aby dowiedzieć się, jakie jeszcze niespodzianki los szykuje dla bohaterów.