Wrobiony w dożywocie. Sprawa Arkadiusza Kraski recenzja

Za co garujesz? Za niewinność. Taka jest, odpowiedz większości osadzonych. Siedzą, bo ktoś ich wsypał, bo coś poszło nie tak, bo się nie udało. W przypadku Arkadiusza Kraski wszystko poszło nie tak.

Mężczyzna nie miał krystalicznie czystej kartoteki. Kilka razy siedział za tak zwaną drobnice. Nic szczególnego. Wyszedł i zaczął prowadzić normalne życie. Pech chciał, że znał, nie tych ludzi co trzeba, tych, którzy za nic mają literę prawa. Mimo to starał się funkcjonować jak przykładny obywatel. Żona, dziecko, spokojny dom. Sielanka po prostu. Aż pewnego dnia wszystko runęło jak domek z kart. Zatrzymanie, rozprawa, wyrok. Może gdyby tego dnia pojechał na mecz, wszystko byłoby inaczej. Ale kto to wie.

Za podwójne zabójstwo został skazany na dożywocie. DOŻYWOCIE. Nie zobaczy w normalnych warunkach syna, nie będzie mu towarzyszył, kiedy usiądzie pierwszy raz na rowerze, nie pójdzie na randkę z żoną. A wszystko dlatego, że znał nie tych ludzi, co trzeba.

Wrobiony w dożywocie to zapis życia Arkadiusza Kraski. Jego dzieciństwo nie było kolorowe, alkohol, przemoc to chleb powszedni w jego domu. Mimo to bohater reportażu starał się wyjść na ludzi. Po cichu liczył, że jest to możliwie. Jednak pewne okoliczności sprawiły, że stało się inaczej. Dowody

niewinności, które nie zostały użyte podczas rozprawy, podstawienie świadkowie sprawiły, że bohater resztę życia miał spędzić w wiezieniu.

Książka obnaża polski system sprawiedliwości, pokazuje, że gdy trzeba, to znajdzie się przysłowiowy kozioł ofiarny. Nie liczy się wtedy nic dowody, świadkowie przestają istnieć. Mordercy oddychają wolnością, a niewinni wdychają więzienny smród niesprawiedliwości. W tej sprawie zawinili wszyscy: policjanci, sędziowie, prokuratorzy. Cała rzesza ludzi, którzy powinni stać na straży prawa.

Arkadiusz Kraska 19 lat czekał na sprawiedliwy wyrok. Dopiero teraz może poczuć smak wolności. Jednak co to za wolność, kiedy pobyt w wiezieniu nie daje o sobie zapomnieć, a bolesne wspomnienia wciąż powracają. Tych lat nikt mu nie odda, żadne pieniądze nie zwrócą mu tego, co stracił.