Przez ucho igielne recenzja

Trzy kobiety. Znają się z jednej wsi.
Malwina, ma córkę licealistkę, a jej mąż jest seksoholikiem i uwielbia pornografię.
Sylwia, niedawno dostała diagnozę o nieuleczalnej chorobie (SM).
Wiktoria, mieszka w domu pełnym ludzi i czuje się wykorzystana do roboty.

Wartościowe tak naprawdę dla mnie są jakieś epizody – typu kurs tańca i niechęć do zamiany w parach (też tego nie lubiłam:), opowieści jak kiedyś ludzie radzili sobie z niepłodnością, historia pani Zosi Czarneckiej, żywot Puchacza.

Trudno uwierzyć w Księgę Czarów i Zaklęć. Zakupiona w antykwariacie, dzięki pewnym technikom typu palenie włosów i paznokci i świec, a także wbijanie noża w laleczki, ma doprowadzić do śmierci osób, którym źle życzymy.

Bardzo dużo jest w tej książce czytania Biblii, różnych rozważań, dywagacji o przykazaniach, podświadomości, ale też o tym czy podczas seksu kobieta jest dawcą czy biorcą; czy słowo kopuła pochodzi od kopulacji? Nasze bohaterki dyskutują o tym codziennie żywo „podekscytowane”.
Nie wiem jak wy, ale ja nie prowadzę takich rozmów z nikim.

Kolejna sprawa – zjawy. Zjawy się ukazują, we śnie i na jawie jakieś wizje o poprzednich mieszkańcach domu i miejscu ukrycia „skarbów”.
Inna ciekawostka - Wiktoria ma dar bilokacji – ciałem jest w domu, ale też w knajpie, gdzie widzi swojego konkubenta jak je zamówione danie, Wiktoria czuje też nieprzyjemne zapachy unoszące się w tejże jadłodajni.

Jakieś dziwne rzeczy tu się dzieją - Malwina oskarża swojego męża o gwałt, ale podczas przesłuchania okazuje się, że mąż nie miał wzwodu. Czyli ja, jako czytelnik nie wiem, jak to interpretować.

Sylwia jest chora, tymczasem o chorobie nie ma prawie nic. Chyba jedno zdanie na 541 stron. Po co pomysł o wprowadzeniu choroby do akcji skoro potem nie ma rozwinięcia?

Dlaczego Wiktoria, która ma poczucie niesprawiedliwości finansowej się nie wyprowadzi? Nie dogaduje się z bratem i bratową. Brat niech ją spłaci i tyle. Życie leci, a oni mieszkają na kupie i w nienawiści.
Dlaczego Wiktoria, która podejrzewa partnera o zdradę nie porozmawia z nim? Mijają się tylko, a problem narasta. Strategia strusia.

Książka jest gruba i w sumie niestety nudnawa.

Na 541 stronach pojawiają się jakieś jasne promyki, czyli normalne obyczajowe wątki, ale jest ich zbyt mało, aby dobrze ocenić książkę. Za dużo magii, mistycyzmu, filozofowania. To jest niestrawne w takiej ilości.
Książkę otrzymałam z klubu recenzenta portalu nakanapie.pl