Zabójcze piękno recenzja

Autor: Małgorzata Jarząbek

Czy mieliście kiedyś książki, w których pokładaliście wielką nadzieję, a potem czekało was gorzkie rozczarowanie? Pewnie tak. Dla mnie właśnie taką książką stała się historia Elsy i Chrisa, a dlaczego? Zapraszam na recenzję.

Elsa to specjalistka od zarządzania kryzysowego. Pewnego dnia bierze zlecenie. Musi być asystentką dyrektora finansowego, bo prawdopodobnie to on sprawia, że podupada hotel. Pieniądze w dużej ilości znikają i nikt nie wie dlaczego, ani gdzie. Christoffer rozbudza w Elsie namiętność, rozpala uczucie, którego się nie spodziewał, ale jest też pewna Ona. Ona, która przez jedno wydarzenie zaczęła zabijać.

Autorka od samego początku bardzo skupiła się na opisach. Opisywała miejsca, jedzenie, rytuały Elsy, ale nie zauważyła, że w tym wszystkim uciekła jej relacja głównych bohaterów. Była opisana jedna, może dwie sytuacje, gdzie Elsa spotyka się z Chrisem, a potem ich wyjazd, gdzie uwaga, uwaga całują się i nie tylko. Skąd się to tam wzięło? Skąd oni nagle poczuli do siebie miętę? Nie mam zielonego pojęcia i było to dla mnie bez sensu. Coś co według mnie było zrobione na siłę. Nie czuć chemii, a ona nagle się pojawia nie wiadomo skąd.

Kolejnym takim minusem był fakt, że Elsa to profesjonalistka. Nie potrafię się z tym zgodzić, ponieważ gdyby była taką profesjonalistką to nie całowałaby się z szefem i nie czuła z tego powodu winy. Odniosłam wrażenie, że lubi być w centrum uwagi. Ona musi być najlepsza, najlepiej ubrana, bo chce zwracać uwagę mężczyzn. Lubi jak na nią patrzą. Nie polubiłam jej.

Christoffer niby taki gburowaty i zniechęcający do siebie, a tak naprawdę to słodki misiaczek. Po raz kolejny dostałam coś innego. Co mnie najbardziej rozbawiło i równocześnie załamało to to, że Elsa na kolację z nim zapomniała ubrać majtek! Ludzie jak można zapomnieć ubrać majtek???

Mimo tego, że jest to debiut to na pewno kiedyś dam szansę innym książkom tej autorki. Na ten moment niestety nie mam co sięgać po następny tom. Nawet chyba nie chcę. Jedyny plus to jest ta tajemnicza Ona. Ona, która sprawiła, że do końca przeczytałam książkę ze niecierpliwieniem czekając na rozdziały jej dedykowane.